اسان جي هتي يارو قسمت ڦٽي آ،
نه ڪي آهي رستو نه منزل چٽي آ.
اڪيلو سفر هي ڪٽي ڪين سگهبو،
اڳيان، رڃ، واري، ڀِٽَنِ جي پَٽي آ.
وڃون منزلن تي، ملي پيچرو ڪو،
مگر بند هر ڪا اسان تي گهٽي آ.
رهيو پاڻي ناهي، سوڪهڙي آ ماريو،
ڦِٽل گهر ۾ هڪڙي اڃايل مَٽي آ.
اڀاڳن ماڻهن لئه چيو هڪ نڀاڳي،
سنڌي قوم جاهل سراسر ڄٽي آ.
پنهنجو ديس ”آزاد“ ٿيندو ضرور،
ڀوتارن ته پنهنجي دلڙي ڦَٽي آ.