روبوٽ وانگي ڪا مشين ناهيان مان،
تنهنجي هڪڙي اشاري سان گهمندم اٿي.
منهنجون پاڙون ته ڌرتي ۾ آهن کتل،
تون جي وڙهندين ته توسان وڙهندم اٿي.
نيٺ انسان هان ڪيترو مان سهان،
ڪندين انياءَ ته پوءِ رڙندم اٿي.
هرڪو پنهنجي سڃاڻپ ٿو چاهي پيو،
مان سنڌ جي سڃاڻپ لئه مرندم اٿي.
تو سمجهيو ڪيئن، ته مان نادان هان،
ديس جي دشمن سان ته ملندم اٿي؟
آهي ”آزاد“ مون کي جيئڻ جو ته حق،
ڪندين قيد تون دنيا کي سڏندم اٿي.