افسوس ديس! تنهنجو گهاءُ ڀري ڪين سگهيس،
حياتي هئي مختصر، ڪجهه ڪري ڪين سگهيس.
سَدائين لبن تي، ذڪر جانان رهيو،
وطن جي درد جو، ذڪر ڪري ڪين سگهيس.
ڏُهاڳن ۾ ڪنهنجي ماءُ، ڀيڻ، ڏٺم پر،
ظلم ڏسندو رهيس، الزام ڌري ڪين سگهيس.
سڄي عمر گذري وئي غلاميءَ ۾ منهنجي،
بغاوت سندو ڪو نعرو گهڙي ڪين سگهيس.
زماني جي اهڙن خفن ۾ اچي ڦاٿس،
جو مايا جي موهه کان، ٿي پري ڪين سگهيس.
عَلمُ انقلاب جو مون ڪين هٿ ۾ کنيو،
غير جي هانوَ تي مان مڱ ڏري ڪين سگهيس.
ڏَسِي راهه رهبر هئي، ڇوٽڪاري جي مگر،
آزادي جي ديوي ڏي پير ڀري ڪين سگهيس.