انسانيت وڪوڙيل
سڄي دنيا وٺجي وئي غمن ۾،
انسانيت آ وڪوڙيل ڏکن ۾.
نفرت جون باهيون ٻرن ٿيون پيون،
رستن تي ماڻهو مري ويا بمن ۾.
اغوا، ڌاڙا، قتل، ڪِيس ڪارا،
آهي روز منهنجي سنڌڙي ڌچن ۾.
قبيلي پرستي ۾ ڳڀرو ٿا ڪسجن،
پيا لاشا آهن، سڄي ته چمن ۾.
جهالت نه آهي ته ٻيو هي ڇاهي،
غيرت جي نالي، عورت ڏچن ۾.
صبح شام، سانجهي، آڌي رات مانجهي،
غلام رهون ٿا ”آزاد“ وطن ۾.