ياد تنهنجي
اتي ياد تنهنجي دلربا! آئي،
جتي قيد مان ۽ سنڌ جي سچائي.
هي قيد گهاڻا، ڦاسي گهاٽ ڇا هِن،
ٿئي ظلم، پوءِ به اوچا ڳاٽ آهن،
جهڪائي نه سگهندا ظالم اسان کي،
عدوءَ جي اندر ۾ سڙٻاٽ آهن،
اتي ياد تنهنجي دلربا آئي،
جتي قيد مان ۽ سنڌ جي سچائي.
هي زنجير زندان ڪيسين هوندا،
هي ڪوڙا ڦٽڪا ڪيسين وسندا،
ٿيندي سوڀ آخر سّيد جي فڪر جي،
دشمن ديس جا سڀ غرق ٿيندا،
اتي ياد تنهنجي دلربا آئي،
جتي قيد مان ۽ سنڌ جي سچائي.
ڪيا قول جيڪي مون توسان ها ويهي،
ڪندس پورا آخر مان سنڌو سڀيئي،
آهي قيد يادون ۽ تنهائي،
اڃان ٿو وڙهي هڪ وطن جو سپاهي،
اتي ياد تنهنجي دلربا آئي،
جتي قيد مان ۽ سنڌ جي سچائي.
خزان جي موسم هميشه نه رهندي،
ٿيندا ميل ميلاپ، دل جا او دلبر،
ڏبا ٽهڪ ويهي پنهنجي چمن ۾،
هڪ ڏينهن سنڌڙي ”آزاد“ ٿيندي،
اتي ياد تنهنجي دلربا آئي،
جتي قيد مان ۽ سنڌ جي سچائي.