اعجاز سيف جو اوچتو انڪار
آخر ۾ ويندي ويندي اسان ٽنھين دوستن اهو طئي ڪيو هو تہ صبح جو پنجين وڳي ڌاري انڊونيشيا جي ايمبيسي/ڪائونسليٽ جي لاءِ نڪري هلنداسين. ڊاڪٽر سنتوش حيدرآباد ۾ اسان سان شامل ٿيندو. ان ڪري مون پنھنجي ڀاڻج بخشل لنڊ کي ڊراپ ڪندي چيو تہ،”بس هاڻي توهان جي ضرورت ناهي، اسان پاڻ ۾ ڪافي آهيون ۽ ڊرائيونگ جاني پاڻ ڪندو.“ اسان جي هن ڪراچي واري پروگرام جي ٻيجل کي خبر پئجي ويئي هئي. ان ڪري هن وئيڪيشن جو ڀرپور فائدو وٺي ضد ڪري چوڻ لڳو، ”بابا! مان بہ ڪراچي هلندس.“ مون هن کي سمجهائيندي چيو تہ،”بابا! ڪراچي جو سفر وڏو آهي، تون ننڍڙو آهين. اسان پنھنجن ڪمن ۾ مصروف هونداسين. توکي گهمائي نہ سگهنداسين.“ سمجهائڻ جي باوجود هن کي اسان جي ڳالھہ سمجهہ ۾ نہ آئي تہ اسان بہ هار مڃي کڻي هٿيار ڦٽا ڪياسين.
ان رات مان ڏاڍو خوش هيس تہ اعجاز دبئي ۽ نيپال ۾ اسان سان گڏ هيو، سو هنن نون ملڪن ۾ گڏ هوندو تہ واھہ جو مزو ايندو. سو پاڻ ٽيئي ڄڻا موڪلائي آفيس بند ڪرائي، پنھنجن گهرن ڏانھن روانا ٿياسين. ٻئي ڏينھن يعني 12.06.2023 تي صبح جو سوير مان ۽ ٻيجل آفيس پھتا هئاسين ۽ جيئن ئي موبائيل آن ڪيم تہ جاني جو واٽس اپ تي وائيس ميسيج ڇڏيل هيو ، جنھن ۾ هن ٻڌايو تہ،”رات اعجاز صاحب وائيٽ بيڪ گرائونڊ ۾ ڦوٽو بہ ڪڍرايا ۽ پاسپورٽ بہ موڪليا پر پوءِ خبر ناهي ڇا ٿيو جو آخر تائين پنھنجو اڪائونٽ نمبر نہ موڪليو ۽ آخر ۾ رات جو دير ٽاڻي هڪ طويل مسيج سنڌي ۾ لکي موڪليو جنھن ۾ هن انتھائي معذرت ڪندي لکيو هو تہ،”ڪن اڻ ٽر سببن جي ڪري هو اسان سان سفر ۾ نہ ٿو هلي سگهي.“
مون کي ڏاڍو ڏک ٿيو هو. پر اهو اعجاز جو ذاتي فيصلو هيو، جيڪو اسان نہ چاهيندي بہ دل تي پٿر رکي قبول ڪري ورتو.
پر ان کان پوءِ ويزا جي پروسيس دوران جيڪو ڪجهہ وهيو واپرايو، اهو حال احوال توهان سان شيئر ڪرڻ ضروري سمجهان ٿو تہ جيئن توهان کي اهو ذاتي تجربو ٿئي تہ ايمبيسين ۾، ڪائونسليٽن آفيس ۾، ايجنٽن وٽ ۽ ان پروسيس ۾ ڪيترا ۽ ڪهڙا مسئلا ڪر کڻي سگهن ٿا. اهي تجربا توهان کي گهڻو ڪجهہ سيکاريندا. سو اچو تہ توهان سان اهو سڀ ڪجهہ شيئر ڪيون جيڪو اسان پاڻ ڀوڳيو، ڏٺو ۽ محسوس ڪيو.