جھاز جي انجڻ اوچتو بند ٿي ويئي
اوچتو اسان جو جھاز هڪ دفعو ٻيھر وچ سمونڊ تي اچي جهٽڪي سان بند ٿي ويو ۽ جڏهن سڄو جھاز هڪڙي پاسي جهڪي پيو تہ سڀني کان رڙيون نڪري ويون هيون. ماڻھو پريشان ٿي ويا. ٻارڙن ۾ ڪيھون پئجي ويون. سڀني کي خوف اچي ورايو.
اسان تہ اهو سمجهياسين تہ اجهو ٻڏاسين. مون کي تہ ويجهڙائي ۾ يونان وارو واقعو بہ ياد اچي ويو. جنھن ۾ ڪيترا مسافر اجل جو شڪار ٿي ويا ها. مٿان وري ٽائٽينڪ جھاز جي ملبي کي ڏسڻ لاءِ ۽ ورلڊ گنيز بوڪ ۾ پنھنجو نالو لکرائڻ لاءِ، نڪتل ٽيم جا ماڻھو بہ سمونڊ جي ور چڙهي ويا هئا. بلوچي چوڻي آهي تہ، ”ملوڪان موت عشقان شڪار.“ انھن ٻڏي مري ويندڙن ۾ پاڪستان جو مشھور واپاري شھزادا دائود ۽ هن جو 19 سالن جو پٽ سليمان اجل جو شڪار ٿي ويا هئا.
شھزادا دائود اينگرو ڪارپورشن جو وائس چيئرمين هيو. هن جو پيءُ حسين دائود جو شمار پاڪستان جي اميرترين ماڻھن ۾ ٿئي ٿو. هي پيءُ پٽ ٽائٽينڪ جي باقيات کي ڏسڻ جي لاءِ ڪروڙين روپين جي ٺھيل آبدوز ڪشتي ۾ نڪتا هئا. ٽائيٽنڪ جھاز جا پرزا يا ان جھاز جو ملبو 400 ميل (650 ڪلو ميٽر) هيٺ ”نيو فائونڊلينڊ ڪيناڊا جي سامونڊي ڪناري تي آهي ۽ 13000 هزار ڦٽ هيٺ سمونڊ ۾ آهي.
ان ملبي کي ڏسڻ لاءِ هنن کي ايتري گهرائي ۾ ان آبدوز ڪشتيءَ ۾ وڃڻو پيو. پر انھن جي گئس جو سلينڊر ڦاٽي پيو ۽ هنن کي آڪيسجن نہ ملي سگهي ۽ آبدوز تباھہ ٿي ويئي. جنھن ڪمپني هي آبدوز ٺاهي هئي، ان جو چوڻ هو تہ هي آبدوز ڪڏهن بہ نہ ٻڏندي. انھن جي ڳولھا لاءِ نارٿ ايٽلانٽڪ اوشن ۾ تمام وڏو آپريشن ڪيو ويو هو. سو اسان سڀني کي اچي خوف ورايو هو.
هن جھاز ۾ بار بار، جھاز جو اسٽاف بوتلون هٿن ۾ کڻي، کڙڪائيندا چوندا رهيا تہ جنھن بہ مسافر کي بوتل، بيئر يا ٻي ڪا شي کپي تہ خريد ڪري سگهي ٿو. اسان مان ڪنھن جو بہ ڪو موڊ نہ هيو. ڇو تہ سمونڊ ۾ کائڻ جو مطلب پاڻ کي پاڻ بيمار ڪرڻ، اسان اهو چاهيون پيا تہ خير سان سفر پورو ڪري پنھنجي منزل تي پھچون.