شوخ حسينہ جو ٽڪر
مون چيو،”اٽس اوڪي بٽ....“ (خير آ پر...) ان کان اڳ ۾ جو مان پنھنجو جملو پورو ڪيان هن وري ٻيو وار ڪيو.
” هائو آر يو.“ (توهان ڪيئن آهيو). هن وري پنھنجن ادائن تي زور ڏيندي چيو.
مون چيو،” آي ايم فائين بٽ رانگ نمبر.“ (مان ٺيڪ آهيان پر توهان غلط نمبر لڳايو آهي). مان سمجهي ويو هئس تہ مان ڄار ۾ ڦاسي چُڪو آهيان.
هن وري مسڪرائي چيو،” يو آر وري سمارٽ مين، آئي ايم فرام .......(توهان ڏاڍا سھڻا آهيو. منھنجو تعلق....). ان کان اڳ ۾ جو هو پنھنجو جملو پورو ڪري....مون ڊاڪٽر کي رڙ ڪري سڏ ڪيو،”ڊاڪٽر توهان جو پڇي پئي!“ ڊاڪٽر اتان ئي هن تي هڪڙي نظر وجهي رڙ ڪري چيو،”ڀڄ پري، منھنجو شعبو ئي ناهي.“
اهڙي ريت مون هن کان معذرت ڪندي، پاڻ پاسو مٽائي، اڳين ڏاڪي تي تڪڙ ۾ پير رکي چڙهڻ لڳس.
مان سمجهي ويو هئس تہ هن سان ڪو مسئلو آهي. اصل ۾ اهو سڄو دماغي خلل هيو. ڪنھن ڏاهي جا لفظ آهن تہ؛
All the problems are stuck between ‘Mind’ and Matter’. If you don’t ‘Mind’, it doesn’t ‘Matter’.