سفرناما

انڊونيشيا جو عشق

ھونئن تہ سفر ناما يادگيرين جو عڪس ھوندا آھن. پر صحبت ھن سفرنامي ۾ انڊونيشيا جي تاريخ، جاگرافيائي حالتون، سماجي مسئلا، معاشي پيش رفت، سياحت جي لاءِ موقعا، سھولتون ۽ ٻين ڪيترن ئي معاملن جو ذڪر ڪيو آھي. ان سان گڏوگڏ اسان جي سفر جا دُک، تجسس، ٽھڪ ھڪ ھڪ لمحي کي من موهيندڙ انداز سان پرويو آھي.

Title Cover of book Indonesia jo Ishq (Love of Indonesia)

اُبُد Ubud ۾ گهمڻ جون جايون

انڊونيشيا جي بالي شھر جي مٿين علائقن ۾ واقع عبد جو علائقو روايتي هنر ۽ رقص جي مرڪز هئڻ جي ناتي سان ڄاتو سڃاتو وڃي ٿو. هتان جي فطري سونھن، حسناڪيون ۽ سرهاڻ ۾ برساتي ٻنيون، ٻارا، جهنگ جهر، ڪچا پڪا رستا، روڊ، پيچرا، سارين واري زمين، هندن جي تاريخي ماڳن، مڪانن، مندرن ۽ مقدس مزارن جي ڪري هي علائقو مشھور آهي. هتي بالي شھر جا خوبصورت ترين منظر توهان جي دل کي موهي ڇڏيندا. هتي قديمي ۽ تاريخي مقدس جاين ۾ پيچيده طور تي تراشيل ”گوا گجاه“ (هاٿي جي غارElephant Cave ) ۽ گننگ ڪاوي (Gunung Kawi ) شامل آهن. جتي پھاڙن کي تراشي مزار ٺاهيا ويا آهن.
هتي گهمڻ لاءِ تمام گهڻيون جايون آهن. جن ۾؛
Sacred Monkey Forest (natural reserve)
White water rafting (float through the jungle and splach through rapids)
Pura Taman Kemuda (Hindu temple)
Campuhan Ridge Walk (hiking area)
Yoga class (Meditate in jungle and relax in a natural hot)
Ubud Place (Tourist attraction)
Ubud Art Market (market)
Agung Rai Musem of Art (Art musem)
Goa Gajah (Hindu temple)
هاڻي اسان عُبد جي مشھور علائقي رائيس ٽيريس ڏانھن روان دوان هئاسين. رستي جي ٻنھي پاسن کان سارين جو رونبو ٿيل هو. ڪٿي ڪٿي تہ سارين ۾ پاڻي ڇڏيل نظر آيو. هتان جي سارين جا ٻارا سڌي ۽ هموار زمين تي نہ هئا. بلڪ هڪڙو ٻارو مٿي تہ ٻيو ان کان هيٺ ۽ وري ٽيون ان کان بہ هيٺ، چوٿون ان کان بہ هيٺ. هن طرح جي زمين سارين جي فصل لاءِ مون پھريون ڀيرو ڏٺي هئي. زمين کي سلوپ ۾ تيار ڪرڻ جو سبب اهو هيو تہ جيئن برسات جو پاڻي هڪڙي جاءِ تي بيھي نہ رهي، پر هڪڙو ٻارو ڀرجي وڃي تہ پوءِ پاڻي ٻي ٻاري ۾ پوي ۽ ائين وري ٽين ٻاري ۾. اهڙي ريت پاڻي هيٺ لھندو اچي. ڇو تہ اڪثر ڪري هتي برسات ٿيندي رهندي آهي.
هتان جا ماڻھو برسات جو پاڻي ضايع ڪرڻ نہ چاهيندا آهن. ان ڪري هن ساريل موسم ۾ پاڻي ڪافي تعداد ۾ بچايو ويندو آهي. پاڻ رائيس ٽيريس ڏانھن وڃي رهيا هئاسين. جنھن روڊ کان پاڻ هلي رهيا هئاسين ان رستي جي ٻنھي پاسن کان ساوڪ ئي ساوڪ هئي. اک کٽي پر ساوڪ نہ کٽي.