فنس ڪلب، هوءَ ۽ مان
مان رقص جي دنيا کان بي نياز ٿي، سگريٽ جا ڪش هڻي، دونھون آسمان ڏي اڏاري رهيو هئس. ٿوري دير کان پوءِ مون اوچتو محسوس ڪيو تہ رشين قدآوار، خوبصورت ڇوڪري منھنجي ويجهو ٿيندي پئي اچي. نيٺ هوءَ منھنجي ايترو ويجهو ٿي ويئي جو مون کي هن جي جسم جو ڇھاءُ محسوس ٿيو. مون هن تي هڪڙي ترڇي نھار وڌي ۽ هن اکين سان اکيون ملائي رشين لينگويج ۾ ڪجهہ چيو. ايڏي شور ۾ مان هن جو آواز نہ ٻڌي سگهيس ۽ ٻيو تہ سمجهي بہ نہ سگهيس تہ هن ڇا چيو. مون هن کي نظر انداز ڪري ڇڏيو. پر هوءَ پوءِ بہ منھنجي ويجهو ڊانس ڪندي رهي. ٿوري دير کان پوءِ هن اشارو ڪندي مون کان سگريٽ گُهريو. مون سگريٽن جو پاڪيٽ ۽ لائيٽر هن ڏانھن وڌايو پر هن انڪار ڪندي منھنجي دکايل سگريٽ ڏي اشارو ڪيو. مون هن کي پنھنجو دکايل سگريٽ ڏنو ۽ هن اهو پنھنجن چپن تي رکي مسڪرائي، شڪريو ادا ڪيو.
هوءَ سگريٽ جا وڏا وڏا ڪش هڻي رهي هئي. مون کي لڳو تہ هوءَ چين سموڪر آهي. ساڳي ريت هوءَ بار بار پنھنجون نظرون ملائي ڪجهہ چوڻ جي ڪوشش ڪري رهي هئي. ان جي نھار جي تيرن منھنجي دل تي وار ڪري مون کي زخمي ڪري وڌو هو. هن سگريٽ جو وڏو ڪش هڻي دونھون آسمان ۾ ڦوڪيندي منھنجي ٽوپلي ڏي آڱر سان اشارو ڪيو. جيڪو شايد مون جيان هن کي وڻي ويو هو. ويجهو ٿيندي ڪن ۾ چيائين،” مون کي اهو ٽوپلو وڻي ٿو. مونکي کپي ٿو.“ مون هن جي ڪيفيت کي سمجهندي، هن جي سنھڙي چيلھہ ۾ ٻانھن جو هار وجهي چيو تہ،” ٽوپلو ڪھڙي شيءِ آهي،مان بہ تنھنجو آهيان.“
هن جي چھري تي سھڻي مرڪ تري آئي هئي، مون پنھنجو سر جهڪائي هن جي اڳيان ڪيو، هن مرڪي، پيار سان منھنجي مٿي مان اهو ٽوپلو لاهي پاڻ ڇا پاتو هو، ڄڻ تہ هي ٽوپلو ٺھيو ئي هن سونھن ديويءَ لاءِ هيو. هنُ کي مون وارو ٽوپلو مون کان وڌيڪ سھڻو لڳي رهيو هو ۽ هن جي چھري تي جيڪا مسڪراهٽ ان ويل آئي هئي، ان مون کي احساس ڏياريو هو تہ ٽوپلي جي اصل حقدار هوءَ آهي. هوءَ مون سان گڏ ڊانس ڪري مون کي شرف بخشي رهي هئي. جاني موقعي کي هٿان نہ وڃايو ۽ اهو ڊانس وارو سڄو منظر پنھنجي ڪيئمرا جي اک ۾ وڊيو رڪارڊ ڪري محفوظ ڪري ڇڏيو هيو.
سڀني سياحن جي هٿن ۾ جام هئا ۽ اسان خالي هٿين ان ڊانس اسٽيج تي هجون اهو مناسب نہ هيو. ان ڪري اسان جا دوست فنس ڪلب جي بار مان يخ بيئر جون ٿڌيون بوتلون وٺي آيا. هي شيشي جون بوتلون ڪلب جي پرنٽ ٿيل چمڙي واري پوش ۾ ڍڪيل هيون. جنھن تي فنس ڪلب جو مونو لڳل هيو. هن بيئر جي هون تہ ٻاهر قيمت گهٽ هوندي، پر هن بار ۾ ان جو اگهہ ٽيڻو هيو. اهو طئي آهي تہ ميلي ۾ هر شيءَ مھانگي وڪامندي آهي. هن قسم جي موهيندڙ ماحول ۾ سچ تہ توهان جو ڌيان قيمت ڏي ٺپ نہ ويندو.
جڏهن اسٽيج کان ڌيان هٽائي اوسي پاسي ۾ نظر ڊوڙائي سين ۽ ڏٺوسين تہ اسٽيج جي پاسي ۾ گوڏي تائين پاڻي هيو. جتي ٽيبلون ۽ انھن جي چوڌاري ڪرسيون لڳل هيون. انھن ۾ ڪا بہ ٽيبل ۽ ڪا ڪرسي خالي نظر نہ آئي. هر طرف پٺي اگهاڙا ۽ چڍي ۾ ملبوس انگريز ۽ انھن جون جوڙيوال انگريزياڻيون نظر پئي آيون. بيئر کان علاوہ هتي هر قسم جو انگوري پاڻي موجود هو. هر ماڻھوءَ جو الڳ الڳ مزاج ۽ طبيعت هوندي هئي. هتي ڪا بہ جهل نہ پل هئي. توهان پنھنجي پسند جو ڪو بہ مشروب خريد ڪري سگهو ٿا. اسان کي ڊانس ڪندي ڪافي وقت ٿيو هو. هاڻي تہ ٿڪاوٽ محسوس ٿي رهي هئي.
امداد حسيني جي غزل جو بند ياد اچي ويو.
اڄ وري هن کي ڏٺو مون ڪيترن ڏينھن کان پوءِ،
ايئن لڳو ڄڻ سج نڪتو ڪيترن مينھن کان پوءِ.