رائيل پئليس اُبُد
اسان هن محلات ۾ داخل ٿياسين ان خيال سان تہ هن تاريخي محل کي اکين سان ڏسو ڇو تہ ڪنھن دور ۾ هن محل ۾ بادشاھہ رهندو هيو. گيٽ تي نہ گارڊ نہ ٽڪيٽ. اندر ايڏي صفائي جو هر شي شيشي جيان چمڪندڙ نظر آئي پئي. چبوترن نمان ڪيتريون ئي عماريون انھن جا ماربل سان ٺھيل مٿاهان ٿَلھا ۽ انھن جا ڏاڪا، انتھائي صاف سٿرا، مٽي ۽ دز کان پاڪ نظر پئي آيا. هر طرف مختلف ٻوٽن، وڻن ۽ انيڪ رنگين گلن جا قسم، جيڪي ماحول کي کنيو بيٺا هئا. انھن گلن ۾؛ گلاب جا گل (roses)، سورج مکي (sunflowers)، ڪنول جا گل (Lotus) ۽ ٻيا گل جن ۾ Denddelion, lilac, bluebell Tulip, Dahlia, Oleander, periwinkle, merigold, cannabis, cokscomb, Jasmine, Marigold, Primorse, Daisy, Narcissus, and Saffron وغيرہ اچي وڃن ٿا.
هي گل ۽ ٻوٽا سياحن جي نگاهن ۽ توجھہ جا مرڪز بڻيل هئا. ان محلات جي آڳنڌ تي هڪڙو قديمي وڻ نظر آيو، جنھن جا سڀ ٽار مٿان ڪٽيل هئا ۽ هو سڄو ٿڙ تي بيٺل هيو. اندران اندران کاڌل نظر آيو. ان جي باوجود هن جي پاسن کان تازا ساوا ساوا گونچ نڪتل هئا.
هي بڙ جو وڻ (Banyan)، جيڪو هن محل ۾ ٿيندڙ چرپر جو اکين ڏٺو ساکي هيو. هن بڙ جي وڻ هتي ڇا ڇا نہ ڏٺو هوندو. سالن جي تاريخ جو اکين ڏٺو شاهد هيو ۽ اڃان بہ زندہ هيو. هن وڻ جي چوڌاري پڪن سرن ۽ سيمنٽ جي ننڍڙي چوديواري ڏنل هئي، جيڪا ڏيڍ فٽ کن جي مس هئي. جتي توهان ويھي تصوير بہ ڪڍرائي سگهو پيا. ان کان علاوہ پپر جا وڏا وڏا وڻ اڄ بہ ساوا ٿي بيٺا هئا. هاڻي بوندا باري شروع ٿي چڪي هئي. پر اسان ڪٿي ٿا گهمڻ کان مڙون. اسان جو زور اڃان بہ اڳتي.
هن محلات ۾ تمام گهڻا ڪمرا هئا، جنھن ۾ شاهاڻو/بادشاهي بيڊروم ۽ آرام ڪرڻ جو ڪمرو، جنھن ۾ اعليٰ قسم جو فرنيچر پڻ رکيل آهي. هي شاندار فرنيچر بادشاھہ کي ڊچ رايل فيملي جي طرفان تحفي طور مليو هيو. هن محلات جي باري ۾ leaflets پڻ اتي ملن پيا، جنھن ۾ هن محلات جي باري ۾ ڪافي ڄاڻ ڏنل هئي.
گهمندي گهمندي پاڻ اچي اهڙي دروازي تي بيٺاسين، جيڪو محلات ۾ اندر وڃي پيو. هي بادشاھہ جو خاص ڪمرو هيو يا بيڊ روم هيو. هتي اسان کي بيھاريو ويو ۽ چيو ويو تہ، ”اهو دروازو بيڊ روم جو دروازو آهي ۽ بند آهي توهان اڳتي نہ ٿا وڃي سگهو.“
هي ٻن طاقن وارو ڪاٺ جو قديمي اسٽائيل جو دروازو هيو. جنھن تي سونو رنگ چڙهيل هيو. مغلن جي دور جي ڪاريگريءَ جو ڪم ٿيل هو. جيئن اسان جي لاهور واري شاهي قلعي جا درواز ٺھيل آهن. قديمي عمارتن جو ڏيک ڏيندڙ هي شاهڪار محل پنھنجي جلون ۽ خوبصورت ڏيک جو پاڻ اعليٰ مثال هو.
اتي ئي هڪڙي چبوتري ۾ هڪڙو انڊونيشن جهونو اڪيلائي ۾ تنھائي جو مزو وٺي رهيو هو. هن کي هتان جي ڪلچرل ڊريس واري ڌوتي، ٽي شرٽ پاتل ۽ مٿي تي انڊونيشن پٽڪي پاتل هيس. مون کان عمر ۾ ڏھہ سال کن وڏو هيو. پھرئين تہ مون کي لڳو تہ ڪو اسان جي ئي خاندان جو ڪو وڇڙي ويل هتي هن بادشاهي محل ۾ پناھہ وٺي لڪي ويھي رهيو آهي. سو جڏهن مان هن جي ويجهو ويس تہ همراھہ ڇرڪي پيو ۽ مون کي عجيب نظرن سان گهورڻ لڳو. مون کي لڳو تہ مون هن جي خلوتن ۾ مداخلت ڪئي آهي، پر جڏهن مون هن کي چيو تہ، ”توهان ڊڄو نہ، مون کي توهان سان تصوير ڪڍرائڻي آهي.“ ان تي هو جهونو ڏاڍو خوش ٿيو ۽ هن جي ٻٽيھي ٻاهر نڪري آئي.
هتان جي پارڪ ۾ موجود وڻن ٽڻن، ٻوٽن، مختلف رنگن جي گلن، ڇٻر ۽ ساوڪ جي ڪھڙي ڳالھہ ڪجي، انتھائي خوبصورت جيڪي سڄي مانڊاڻ کي مچايو بيٺا هئا. جن جو مان مٿي ذڪر ڪري آيو آهيان. مٿان وري سيمينٽ جا ننڍا ننڍا بت يا مورتيون اڃان بہ ماحول ۾ مزو پيدا ڪري رهيون هيون. هتي ننڍيون وڏيون جيڪي بہ عمارتون هيون، انھن سڀني جون ڇتيون پراڻي دور جي پگوڊا ٽائيپ هيون. هن قسم جي ڇتين واريون عمارتون اسان نيپال ۾ گهڻيون ڏٺيون.