نوسا پينيدا ۽ سامونڊي بحري جھاز
جيئن تہ هتي پھچڻ لاءِ اهو ضروري آهي تہ توهان صبح جو سوير نڪرو، ڇو تہ هتان کان توهان کي قافلي جي صورت ۾ ننڍي سامونڊي جھاز تي پھچڻو هوندو آهي. انھن ٻيڙن جو وقت مقرر هوندو آهي. جيڪڏهن توهان وقت تي نہ پھتا ۽ اهي ٻيڙا نڪري ويا تہ پوءِ توهان کي سڄي ڏينھن ۾ ٻيو ڪو بہ ٻيڙو نہ ملندو. گهٽ ۾ گهٽ توهان کي ڏهين وڳي کان اڳ ۾ هتي سنور پورٽ ۾ پھچڻو هوندو آهي. ۽ جيڪڏهن اهي ٻيڙا نوساپيني دا هليا ويا تہ پوءِ توهان کي وري ٻي ڏينھن اچڻو پوندو ۽ توهان جو اهو سڄو ڏينھن ضايع ٿي ويندو.
اسان انتظار ڪري رهيا هئاسين تہ ڪيڏي مھل ٿو قافلو پاڻي واري سامونڊي جھاز ڏي روانو ٿئي. اسان هرهڪ دوست جي ڪارائي تي رٻڙ جي ڪنگڻ جهڙو، ڦڪي رنگ جو ڪنگڻ ٻڌو ويو هو. ان رٻڙ واري ڪنگڻ تي جھاز جي ڪمپني جو نالو لکيل هيو. اسان جي سڃاڻپ ان ڪنگڻ سان هئي تہ اسان ان ڪنگڻ واري جھاز جا ماڻھو آهيون. ڇو تہ اتي مختلف ڪمپنين جا ٻيا جھاز بہ هئا ۽ انھن جا ماڻھو بہ هئا، جيڪي الڳ الڳ ڪمپنين سان تعلق رکن پيا. هي ڪمپنيون پنھنجن سياحن کي ٽولن جي صورت ۾ جھازن تائين وٺي وڃن پيا.
ان نوجوان گائيڊ اسان کي سمجهائيندي ڪجهہ هدايتون ڏنيون ۽ اسان جون تصويرون پڻ ڪڍي اڳتي ٻيٽ واري ايجنٽ ڏي واٽس اپ ذريعي موڪلي ڇڏيون. اسان کي چيو ويو هو تہ ٻيٽ تي ڊرائيور پرتاب جي نالي جو پوسٽر کڻي بيٺل هوندو ۽ اسان کي رسيو ڪري، پنھنجي لينڊ ڪروز ۾ اڳتي گهمائڻ وٺي هلندو.
ٿوري دير کان پوءِ اسان کي چيو ويو تہ توهان هن ڦڪي رنگ جي جهنڊي واري ماڻھو جي پويان پويان هلو. اسان ان جهنڊي واري جي پويان هلڻ لڳاسين. اسان سان گڏ ڪافي تعداد ۾ ماڻھو هئا، جن ۾ فيمليز، ننڍا ٻار، پڪا پوڙها ۽ اسان پارا نوجوان بہ شامل هئا. ساڳي ريت اسان جي هن قافلي جي پويان هڪڙو ٻيو قافلو ٿورو وٿيرڪو اچي رهيو هو. جنھن جي جهنڊي جو رنگ ٻيو هو. پاڻ ڏهن منٽن جو پنڌ ڪري اچي بندگاھہ وٽ پھتاسين. جتان اسان کان ٽڪيٽون وٺي جھاز ڏانھن روانو ڪندا ويا. مختلف جاين کان ٿيندا، ڏاڪڻيون لھندا، چڙهندا، سمونڊ جي ماحول جو مزو وٺندا، قافلي سان گڏ اڳتي وڌندا وياسين. اهڙي ريت اچي سامونڊي ٻيڙي/جھاز وٽ پھتاسين. ان جھاز جو اسٽاف هر هڪ ماڻھوءَ جو هٿ وٺي، ان کي جھاز ۾ اندر ويھاريندا ويا. ڇو تہ سمونڊ جي لھرن/ڇولين جي ڪري جھاز بار بار لڏي رهيو هو ۽ مسافرن کي جھاز ۾ گهڙندي ڊپ لڳي رهيو هو تہ ڪٿي ڪنھن جو پير نہ سلپ ٿئي يا ڦاسي نہ پوي، ان ڪري اسٽاف جي مدد ڏاڍي اهم هئي. جھاز جو عملو ڪنھن بہ مسافر کي جھاز ۾ مٿين حصن ۾ چڙهڻ جي اجازت نہ پيا ڏين، ڇو تہ مٿي مسافرن جو سامان رکي رهيا هئا. اسان بہ چار ئي دوست هڪ ٻئي جي پُٺيان جھاز ۾ چڙهياسين ۽ اندر سيٽن تي گڏ ويھي رهياسين.
ٿوري دير کان پوءِ جھاز جو انجڻ اسٽارٽ ڪيو ويو هو. جھاز هاڻي سامونڊي سفر تي اسھڻ لاءِ تيار هيو. ڇو تہ سڀ مسافر اندر داخل ٿي چڪا هئا. سيٽ باءِ سيٽ ماڻھو ويٺل نظرآيا. ايڏو ڊسيپلين شايد ڪٿي نظر آيو هجي. ڪو هل هنگامو نہ هيو. ڪا هٻڙ ڌٻڙ نہ هئي. ڪنھن کي بہ سيٽ تي ويھڻ جي ڪا تڪڙ نہ هئي. هرڪو پرسڪون پئي نظر آيو. جھاز جو اڳيون حصو پاڻي کان ٿورو مٿي نظر پئي آيو.
آهستي آهستي جھاز سمونڊ تي ترڻ شروع ڪيو. ٿوري دير ۾ هن اسپيڊ پڪڙي. پر وري اوچتو جهٽڪي سان جھاز جي انجڻ بند ٿي ويئي يا تہ بند ڪئي وئي هئي. جھاز جي اوچتي بند ٿيڻ تي ماڻھن کي پريشاني ٿي هئي، پر ٿوري دير کان پوءِ انجڻ ٻيھر اسٽارٽ ٿي. پاسي واري دري کان سمونڊ تي نظر وڌي سين تہ معلوم ٿيو تہ اسان جي جھاز سان گڏ ٻيا بہ ڪيترائي ٻيڙا اڳيان پٺيان سمونڊ تي تري رهيا آهن. جھاز جي سامھون واري حصي جون ۽ پاسي واريون دريون کليل هئڻ ڪري ٿڌڙي هوا لڳي رهي هئي.