سامونڊي سفر کان پوءِ ٻيٽ تي
پل تي هلندي هلندي ڊاڪٽر جي هٿ مان پاڻي واري بوتل ڪري پئي، بوتل ريڙهيون پائيندي پائيندي، ڊاڪٽر جي پھچ کان پري هلي ويئي. ڊاڪٽر ڪوشش ڪئي تہ بوتل کي پڪڙي وجهي پر بوتل هاڻي سمونڊ جي پيٽ ۾ هلي ويئي هئي. ڊاڪٽر چيو تہ،” اڙي يار! بوتل ويئي.“ جنھن جي ڪري پاسي وارن ماڻھن جو ڌيان ڊاڪٽر ڏي ڇڪجي ويو هو. ڪنھن انگريزياڻي رڙ ڪري چيو تہ،” have you lost your wallet “ جنھن تي ڊاڪٽر مرڪندي چيو تہ، ” no, no, it was my water bottle “ . اوڏي مھل جاني خوداعتمادي سان چيو تہ ”خير آ ڊاڪٽر، ڪو مسئلو ناهي، برائي ٽري، بس اها ڳالھہ وساري ڇڏ،ڄڻ تہ تنھنجي شي ئي ڪانہ هئي.“ مون کي فيض احمد فيض جو شعر ياد ٿو اچي تہ؛
آئی تو یوں جیسے ہمیشہ تھی مہرباں
بھولی تو یوں کہ گویا کبھی آشنا نہ تھی۔