سفرناما

انڊونيشيا جو عشق

ھونئن تہ سفر ناما يادگيرين جو عڪس ھوندا آھن. پر صحبت ھن سفرنامي ۾ انڊونيشيا جي تاريخ، جاگرافيائي حالتون، سماجي مسئلا، معاشي پيش رفت، سياحت جي لاءِ موقعا، سھولتون ۽ ٻين ڪيترن ئي معاملن جو ذڪر ڪيو آھي. ان سان گڏوگڏ اسان جي سفر جا دُک، تجسس، ٽھڪ ھڪ ھڪ لمحي کي من موهيندڙ انداز سان پرويو آھي.

Title Cover of book Indonesia jo Ishq (Love of Indonesia)

اسڪول جو وزٽ

انھي دوران اسان کي پيٽر چيو تہ، ”جيڪڏهن توهان اسڪول وزٽ ڪرڻ چاهيو تہ مان پرمشن وٺي اچان.“ اها تہ تمام سٺي ڳالھہ هئي ۽ اسان جي دل وٽان هئي. جنھن تي مان ۽ سنتوش راضي ٿي وياسين. شايد اُن مھل اسڪول جي ٻارڙن کي رسيس ٿي چڪي هئي. ان ڪري ٻارڙا اسڪول جي آڳنڌ تي راند روند ڪندي نظر پئي آيا.
پيٽر اسان کي اسڪول جي گيٽ جي ٻاهران بيھاري پاڻ اسڪول ۾ اندر هليو ويو ۽ ٿوري دير کان پوءِ ڏٺوسين تہ اسڪول جو هيڊ ماسٽر بہ پيٽر سان گڏ ٻاهر پئي آيو. هيڊ ماسٽر اسان جو دل سان آڌرڀاءُ ڪيو . هو ڏاڍو خوش نظر پئي آيو ۽ هو خوشيءَ ۾ ٽڙي پيو هو.
هن سڀني ٻارن کي سڏ ڪري اسان مھمانن جو ٻڌايو. معصوم ٻارڙا اسان جي اردگرد گڏ ٿي ويا هئا ۽ خوشيءَ مان اسان سان هٿ ملائڻ لڳا. ٿوري دير کان پوءِ اسان ڏٺو تہ اسڪول جون ڪجهہ ٽيچرس بہ اچي ويون. هيڊماسٽر انھن سان بہ اسان جو تعارف ڪرايو. اسان هن لمحن کي يادگار بڻائڻ لاءِ تصويرون ڪڍرائڻ جي اجازت گهري، جيڪا هيڊ ماسٽر خوشي خوشي سان قبول ڪندي، اسان سان ڦوٽا ڪڍرايا. ان کان پوءِ اسان هيڊماسٽر جا شڪرگذار ٿياسين ۽ موڪلائي اسڪول کان ٻاهر نڪري آياسين. جاني ۽ پرتاب اسان جي انتظار ۾ ٻاهر بيٺا هئا.
ان اسڪول جي سامھون ئي پارڪنگ ايريا هيو، جتي اسان جي بلو برڊ ٽيڪسي بيٺي هئي. پاڻ اتان ئي سڌو پارڪنگ ايريا ۾ هليا آياسين. هن وقت برسات تيز ٿي چڪي هئي. اسان تڪڙيون تڪڙيون وکون کڻندا اچي گاڏي ۾ ويھي رهياسين. جنھن رستي کان پاڻ گذري رهيا هئاسين، اتي اڳيان مونڪي فاريسٽ (ڀولڙن جو جهنگل) Sacred Monkey Forest هيو. اتان جي مين گيٽ کان جيئن ڪراس ڪيوسين تہ ان فاريسٽ جي وڏي بائونڊري وال کان ڪيترا ڀولڙا ٻاهر نڪرندي ۽ ديوار تي ويٺل نظر آيا. اسان ڀولڙن کي ويجهي کان ڏسي نہ پاڻ کي زخمي ڪرڻ پيا چاهيون ۽ نہ ئي وري پنھنجون شيون ڦرائڻ. ان ڪري انھن معصوم ڀولڙن کي پري کان ئي دعا سلام ڪري اڳتي روانا ٿياسين. هاڻي اسان جي اڳين منزل رائيس ٽيريس هئي.