نانگ جي کل وارو فروٽ
پاڻ ان ئي گهٽي جي کاٻي پاسي کان لڙي پياسين، جتي ڦٽ پاٿ تي ئي ڪنڊ ۾ ڪاٺ جي ننڍڙي صندل تي نوجوان ڇوڪري تازا ميوا کپائي رهي هئي. فروٽ جي خوشبوءَ مان ئي خبر پئي تہ فروٽ تازو آهي، ان اسان کي اتي ئي بيھڻ تي مجبور ڪري ڇڏيو. هڪڙي نظر سڄي فروٽ تي وڌيسين، اناناس سڀني کان وڌيڪ اٽريڪٽ ڪيو. فروٽ جي مالڪياڻيءَ کان اناناس paineapple جو پڇيوسين، فروٽ جا اگهہ نارمل هئا، ان ڪري پائين ايپل خريد ڪري هن کي چيوسين تہ، ” اهو ڪٽي.ٽڪرا ڪري ڏيو، پاڻ هتي ئي کائينداسين.“
مون ڏٺو تہ هن جي صندل تي اسان جي ملڪ جا تہ هون ئي ڪيترائي فروٽ پيا هئا، جيئن ڪيلا، انگور، موسمي، نارنگي، ٻير، ناشپتي، زيتون، آلو بخارا، زردالو وغيرہ، پر انھن ۾ ڪجهہ نوان فروٽ بہ اسان کي ڏسڻ ۾ آيا.
مون کي هڪڙو فروٽ آلو بخاري جي سائيز جو ساڳي ئي رنگ ۾ پر نانگ جي کل جھڙو نظر آيو. مون ڊڄندي ڊڄندي ان فروٽ تي هٿ وڌو ۽ اهو هٿ ۾ کڻي هن کان پڇيم تہ، ” هي ڪھڙو فروٽ آهي.“
”هي سنيڪ اسڪن آهي.“ (نانگ جي کل وارو) هن جواب ڏنو.
”هن جو ذائقو ڪيئن آهي؟“ مون هن کان پڇيو.
هن هڪدم اهو فروٽ منھنجي هٿ مان وٺي ان کي هٿ سان ئي چيري ان جي کل لاٿي تہ ان جي اندران سفيد رنگ جو فروٽ ۽ ان ۾ ڪاري رنگ جي بلور جيڏي ککڙي نظر آئي. مون اهو کاڌو تہ ان جو ذائقو مون کي ليچي جھڙو مٺو لڳو. مون کي ڏاڍو سٺو لڳو.
مون هن کي چيو تہ، ” هن جو بہ اڌ ڪلو ڏيو.“
انھن فروٽن ۾ ڊريگن فروٽ بہ هيو هاڻي ڊريگن ڪراچي ۽ پاڪستان جي وڏن شھرن ۾ بہ ملي ٿو. مطلب تہ ڪافي مختلف فروٽ هئا. جيڪي اسان پاڪستان ۾ نہ کاڌا هئا.
هن اناناس کي ڪمال جي ڪاريگري سان ڇلي، ان جي کل لاهي ان جا پيس ڪري، اهي شاپر ۾ وجهي ۽ ان شاپر ۾ ڪاٺ جا چنہبدار اسٽڪ وجهي، ٿيلھي اسان جي حوالي ڪئي. هي ڪاٺ جا مضبوط چهنبدار اسٽڪ هٿ جي چنبي کان وڏا ۽ سنھڙا هئا.
ان ئي واڪنگ اسٽريٽ جي ٻنھي پاسن کان خوبصورت مساج سينٽر هئا ۽ هوٽل جي ٻاهران خوبصورت ناريون اڌ ننگيون ۽ عاشقانہ انداز ۾ ماڻھن کي موهي رهيون هيون. هي بہ بازار حسن جي گهٽي هئي. مون ڏٺو تہ هتان جون واڪنگ اسٽريٽس بازار حسن جا ڳڙھہ آهن. جتي توهان جي من کي جيڪو جسم وڻي، توهان حاصل ڪري سگهو ٿا.
واڪنگ اسٽريٽ تان هلندا رهياسين. دڪانن تي، گهٽي ۾ موجود سڀني ديوين جي دلفريب ادائن کي نظرانداز ڪندا، هڪٻئي کان ڇڙوڇڙ ٿي پيار جي پنڌ کي سلام ڪندا رهياسين. جڏهن رولاڪيون پنھنجي عروج تي پھتيون تہ بک دانھن ڪندي ماني جي ڊمانڊ ڪئي. بک جي ان آرزو کي اهميت ڏيندي، ڪنھن انڊين هوٽل جي تلاش ۾ رولاڪيون ڪندا، ڀٽڪندا ۽ پڇندا نيٺ اچي پھتاسين.
هڪڙي ڳالھہ ذهن ۾ رکو تہ انڊين هوٽل جي ماني توهان کي عام هوٽل جي ماني کان وڌيڪ مھانگي پوي ٿي. ان جو سبب اهو آهي تہ انڊين هوٽل گهٽ آهن. ڇو تہ هتي توهان جي مزاج جا کاڌا ملن ٿا ۽ ٻين هوٽلن ۾ نہ. ٻيو تہ هنن هوٽلن وارا سمجهندا آهين تہ هنن هوٽلن جي ماني ايشين سياحن خاص ڪري پاڪستانين، بنگالين ۽ انڊين ماڻھن کي هر صورت ۾ وڻندي، ان ڪري هو پنھنجا من پسند پيسا وٺندا آهن. ان ۾ ڪو شڪ ناهي تہ انھن هوٽلن جي ماني انتھائي لذيذ، تازي، مزيدار ۽ ذائقي واري هوندي آهي ۽ ان ڪري اهي پئسا بہ پنھنجي مرضيءَ جا چارج ڪندا آهن.