پوري ديوا ڀوت بنگلو هوٽل
هاڻي هو اسان کي ٻڌايل ڏس پتي تي وٺي آيو هو ۽ بنگلي جي گيٽ اڳيان ٽيڪسي بيھاري. تمام ڪوآپريٽو شخص هيو. هاڻي تہ بالي ۾ سج بہ لھي چڪو هيو. گيٽ جي ٻاهران بيھاريل هن ٽيڪسي جون هيڊ لائيٽس آن هيون. جنھن جي هيڊ لائيٽس جي روشني ۾ ڏٺوسين تہ ڪو ڀوت بنگلو آهي، جنھن جي گيٽ تي پراڻي بورڊ تي لکيل آهي.”پوري ديوا.“ ”آسمان سي گرا کجور پي اٽڪا“، وارو ڪم ٿيو. پيٽر اندر ويو، اتان هڪڙو نوجوان سگريٽ ڇڪيندي ٻاهر نڪتو، جنھن کي اسان بڪنگ جو ٻڌايو تہ هو ڏاڍو خوش ٿيو.
اسان جو پرجوش آڌر ڀاءُ ڪري اسان کي گيٽ کان اندر وٺي ويو، جيڪو هوٽل گهٽ جيل خانو وڌيڪ نظر آيو. پر پاڻ ڪنھن جيل خاني ۾ رهڻ لاءِ تيار نہ هئاسون، ڇو تہ پاڻ قيدي بڻجي نہ آيا هئاسون جڏهن تہ اسان جي حيثيت سياح واري هئي. ان کان علاوہ هڪ تہ اتي اوندھہ انڌوڪار هيو. ٻيو تہ مڇرن جو ميلو پڻ متل هيو. اسان جو بھترين آڌرڀاءُ هن نوجوان کان وڌيڪ مڇرن پئي ڪيو. کجي جا وڏا وڻ هئا، اونداهي ۾ ڪنھن ڀوت بنگلي کان گهٽ تاثر نہ پيا ڏين. ٿوري دير ۾ اسان جي سامھون ٻہ نوجوان عورتون هار سينگار ڪري تيار ٿي ٻاهر نڪتيون ۽ انھن جي پويان هڪڙو بلٽري گلر بہ نڪري آيو. جهيڻي روشنيءَ ۾ بلب ٻري رهيا هئا. ڄڻ ڪنھن جهنگ ۾ اچي پڳا هجون. اسان کي عاليشان واري تي وڏي ڪاوڙ آئي ...ڇا ڪجي پري هئاسين...نہ تہ...