سهڻي-5 : بغاوت جو نئون انداز
وه تک واهڙ تک، جت نينهن تک نرالي،
جن کي عشق عميق جو، سي خلوت خيالي،
وارئين سي والي، هينئڙو جنين هٿ ڪيو.
واه تکو ٿو وهي،
وڏو واه اڃان تکو آهي،
نينهن (عشق) جي تک (تکو وهڪرو) نرالي آهي،
جن کي عشق عميق جو.................،
(اصل ڳالهه هتي آهي، عميق جو مطلب آهي،
گهرائي،
اونهائي،
اندر گهڙي وڃڻ،
ڳالهه جي تهه تائين پهچڻ)
يعني جيڪي ڳالهه کي ان جي اصلي انداز سان سمجهن ٿا، (عربيء ۾ هڪ جملو چيو ويندو آهي، ڪما حق هو، يعني ان جو جيترو حق آهي)
عشق جو ڪيترو حق آهي.........،
پرين تان سموري دنيا گهوري ڇڏجي ته به ٿوري!!
ماني، فروٽ، شربت، سڀ مان ڍوُ ٿي سگهي ٿو،
پرين مان ڍوُ ٿي وڃي، اهو ممڪن آهي!؟
نه ڪڏهن به نه،
هڪ موت مئي جو ڀوُ سهڻا
ٻيو تومان نه ٿو ٿئي ڍوُ سهڻا
واهڙ وهن نوان، اڃان وه اڳي ٿيو،
گهر ويٺي گهڻا ڪريو، سرتيون سڱ سنوان
صورت جا ساهڙ جي، سا جي ڏٺو آن،
هُندَ نه پليو مان، گهڙو سڀ گهڙکڻي.
واهڙ نوان نوان وهن ٿا پر وڏو وهڪرو اڳي آهي،
گهر ويٺي ڪيتريون ئي پنهنجي پرينء سان سڱ سنوان ڪن ٿيون،
پنهنجي ليکي نڀاه ڪن ٿيون،
پاڻ کي مطمئن ڪرڻ لاء نوان نوان دليل گهڙين ٿيون،
پاڻ کي دوکي ۾ رکن ٿيون،
جدوجهد کان فرار اختيار ڪري پاڻ کي ان کان پاسيرو رکن ٿيون،
پر جيڪڏهن اوهان پرينء جي صورت ڏسو، پنهنجي مرضيء سان جيئڻ سکو، پنهنجي پسند جي پرينء سان رهڻ جو مزو چکي ڏسو،
ته پوء جيڪر پاڻ کي پلي، پاڻ کي ڪوڙن دليلن سان مطمئن ڪري، پاڻ کي پلي نه ڇڏيو ۽ اوهين سڀ گهڙا کڻي گهڙي پئو.
* * * * *
انڌيء وڇون، ڪنڌي وڇون، تنگئان لهي نه تک،
صورت جا ساهڙ ڄام جي، ڏيل پنهنجي ڏک،
واهڙ تنين وک، جنين سانڀارا سپرين.
درياء جو وهڪرو تمام گهڻو هجڻ ڪري، خاص ڪري جتي درياء تنگ، سوڙهو آهي اتي وهڪرو حد کان وڌيڪ تکو آهي جنهنڪري وڇون، مينهنون درياء جي وچ ۾ وڃڻ کان لهرائين ٿيون ۽ ڪناري تي ئي گذارو ڪن ٿيون. ايتري وڏي وهڪري هوندي به پرينء جي صورت جڏهن عاشقن جي اکين اڳيان اچي ٿي ته هن سموري وڏي وهڪري کي به هڪ وک جو پنڌ سمجهن ٿا. جن کي پرين ياد آهي انهن کي وڏا وهڪرا به روڪي ڪونه ٿا سگهن.
* * * * *
ڏٺي جن هيڪار، صورت ساهڙ ڄام جي،
سک ٿي ستيون ڪينڪي ڀري ساڻ ڀتار،
گهڙيون گهڙيان ڌار، ڪاهي پيون ڪن ۾.
جن پرين جي صورت ڏٺي آهي اهي پنهنجي مٿان ٿاڦيل مڙس سان گڏ ڪونه ٿيون سمجهن ۽ بغير ڪنهن گهڙي جي ئي گهڙي پون ٿيون، ان دل جي مالڪ سان ملڻ لاء
* * * * *
ساهڙ مون جيئن سرتيون، جي ڏسو سڀيئي،
ته سمهو ڪين سک ٿي، پاسو ور ڏيئي،
منها اڳيئي گهڙو سڀ گهڙا کڻي.
مون وانگر جيڪڏهن اوهين پرينء جي صورت ڏسو ته پرينء سان پاسو ڏيئي ڪونه سمهو ۽ مون کان اڳ ئي اوهين سڀ گهڙا کڻي گهڙي پئو.
* * * * *
جيڪين ڏٺو مان، سو جي ڏٺو جيڏئين،
گهر ورنين سان، هند گهڻن ئي گهوري ڇڏيا.
جيڪو مون ڏٺو آهي، جيڪڏهن اهو سڀ اوهين به ڏسو ته گهر پنهنجي ور سميت گهڻن ئي گهوري ڇڏيا.
گهر گهورڻ،
پر ان جو ڇا مطلب ته گهر سان گڏ ور گهورڻ.
گهوري ڦٽي ڪرڻ.
دنيا جي هر مذهب پنهنجي نڪاحي مڙس سان وفاداريء جو سبق ڏنو آهي هر نڪاحي زال کي.
پتيء جي پريم ۾ هر دم گذارڻ نار کي گهرجي.....ڀڳت ڪنور رام جو ڳايل هڪ گيت.
مرد هميشهه اهڙين مذهبي ڳالهين جي وضاحت ڪندو رهيو آهي معاشري ۾.
جيئن ڪنهن کي ڪنهن به قسم جي غير وفاداري/بغاوت ذهن ۾ به نه اچي،
ان جي هر هنڌ پچار به ڪندو رهيو آهي
ته زوريء ان تي (عورتن تي) تشدد ڪري ان جو نفاذ به ڪندو رهيو آهي.
اهڙيء روش جي نتيجي ۾ هڪ غير تحريري قانوني حق ڏنو آهي پاڻ کي مرد ته،
هو فيصلي ڪرڻ جو اختيار رکندڙ، واحد فرد آهي.
ان جي ڳالهه آخري آهي،
مرضي پويس ته عورت کي گڏ رکي،
مرضي پويس ته ان کان علحدگي اختيار ڪري
اها ڳالهه سمجهڻ جهڙي آهي تنهنڪري ان تي وڌيڪ ڪجهه ڪونه ٿا لکون.
* * * * *
سهڻي ڀيٽ ڪري ٿي،
پنهنجي ساهيڙين کي ڀيٽ ڪري ٻڌائي ٿي،
ته جيڪڏهن اوهان به پنهنجي لاء ٻين پاران ڪيل انتخاب،
پنهنجي مٿان مڙهيل ماڻهوء،
زوري حالتن تحت قبوليل ماڻهوء (جيڪو پوء پرين بڻيو/نه بڻيو)،
جنهن جي پرين بنجڻ ۾ حالتن جو عمل دخل آهي،
حالتن جي عمل دخل ۾ سوچ جو عمل دخل هوندو آهي،
سوچڻ دماغي ڪم آهي،
پيار دلي ڪم آهي،
دماغ جو پيار ۽ پياري جي انتخاب ۾ ڪو به عمل دخل نه هوندو آهي،
پيار جي تحريڪ دل مان جنم وٺندي آهي.
هڪ سوال اوهان کان،
پيار فطري آهي يا نه؟
فطري پيار دل مان جنم وٺندڙ آهي.
دماغ مان جنم وٺندڙ پيار فطري ڪونهي
ته پوء پيار جو غير فطري طريقو قبول ڪرڻ گهرجي؟
جواب آهي ته نه،
ته پوء اوهان به مون وانگر گهڙو سڀ گهڙا کڻي.
اچو هي شعر ۽ اهڙا ٻيا شعر ٻيهر پڙهون ۽ اڳتي وڌون.
جيڏيون ڏٺيان جي صورت ساهڙ ڄام جي،
سک ٿي ستيون ڪينڪي، ڪانڌن پاسي ڪي،
منهان ئي اڳي، گهڙو سڀ گهڙا کڻي.
*****
واهڙ وهن نوان، اڃان وه اڳي ٿيو،
گهر ويٺي گهڻا ڪريو، سرتيون سڱ سنوان
صورت جا ساهڙ جي، سا جي ڏٺو آن،
هُندَ نه پليو مان، گهڙو سڀ گهڙکڻي.
*****
انڌيء وڇون، ڪنڌي وڇون، تنگئان لهي نه تک،
صورت جا ساهڙ ڄام جي، ڏيل پنهنجي ڏک،
واهڙ تنين وک، جنين سانڀارا سپرين.
*****
ڏٺي جن هيڪار، صورت ساهڙ ڄام جي،
سک ٿي ستيون ڪينڪي ڀري ساڻ ڀتار،
گهڙيون گهڙيان ڌار، ڪاهي پيون ڪن ۾.