سهڻي-12
جهليم ٿي جهوليء ۾، پلئه پايو سي،
مرجان چاليهه چئي، سڱان سپرين جي.
عشق اهو ڏوه آهي هن بدبخت معاشري جو جنهن ۾ مشهور ٿيڻ، بدنام ٿيڻ به ڄڻ ته مزو ڏيندو آهي.
اهو بحث ٻئي هنڌ به ڪري آيا آهيون ته ڏم کي خبر هئي ۽ هو مهڻن سان، طعنن سان پيو سهڻيء کي لوئيندو هو.
پر اڳيان هو ساهڙ، محبتي ميهار جو پيار جنهن جو هڪ خيال به سڀ ناوڪون ڇنائي ويندڙ هو سو ڪيئن ٿو ڏم جهڙي ماڻهوء جي پرواه ڪري... ڀلي پيو ڏي مهڻا.
...............رڳو ڏم ڇو، سڄي دنيا ڏئي، سرتيون به ڏين. سڀ طعنا هڻن اهي پلئه پائي، جهوليء جهلي وٺبا هڪ پرينء لاء.
پرينء جي نالي تي ملندڙ مهڻا به قبول.