سهڻي-6 : سهڻيء جي همت افزائي
سندس تصوير تصور ڪري ٿو هي عاشق.
پنهنجي هن محبوب ڪردار کي من ئي من ۾ پوڄي ٿو ۽ ان سان ڳالهيون ٿو ڪري.
.........پر ڇو؟
اچو هڪ ننڍڙي ڳالهه ڪريون.
پيار ڪنهن سان به ڇو ٿو ٿئي؟
هن ۾ ۽ مون ۾ ڪيتريون ئي هڪ جهڙايون آهن.
هي منهنجي عزت ڪري ٿو/ ڪري ٿي،
هي منهنجو خيال رکي ٿو/ رکي ٿي،
هي مون کي ڏسي خوشي محسوس ڪري ٿو/ ڪري ٿي،
هي مون کي خوش ڏسڻ ٿو چاهي/ڏسڻ چاهي ٿي،
مان هن کي ويجهو ڏسي خوش ٿيان ٿي/ ٿيان ٿو،
هو منهنجو آهي/ منهنجي آهي،
مان هن جو آهيان/ هن جي آهيان،
هو مون سان پيار ڪري ٿو/پيار ڪري ٿي،
هو منهنجو مڙس آهي،
هوء منهنجي زال آهي،
هو منهنجي ٻارن جو پيء آهي،
هوء منهنجي ٻارن جي ماء آهي،
هو منهنجو ڊپينڊنٽ آهي،
هوء منهنجي ڊپينڊنٽ آهي،
هاڻي هن عمر ۾ مان هن جو سهارو آهيان،
هوء منهنجو سهارو آهي،
هاڻي مون کي ڪوبه ڪونه قبوليندو.
..........................................
سهڻيء ۾ ۽ لطيف ۾ ڪهڙيون هڪ جهڙايون آهن؟
ٻيئي باغي آهن هن سماج جا،
هن سماج جي گندين رسمن جا،
گسيل پيٺل قانونن جا،
ڌپ ڪري ويل سماج جا،
پيار تي پهرن جا،
انسان جي انسان مٿان حڪم هلائڻ جا،
پنهنجي مٿان يا ڪنهن ٻئي مٿان مڙهيل پيار جا،
پنهنجي مٿان يا ڪنهن ٻئي مٿان مڙهيل ماڻهوء جا،
زوريء “ها“ ڪرائڻ جا.
پيار مٿان پابنديون مڙهڻ جا،
عشق ۾ انتها پسندي ته ڪو هن کان سکي،
انتها تي وڃڻ ته ڪو هن کان سکي،
آخري حد تائين وڃڻ ته ڪو هن کان سکي،
حدون ختم ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
پاتال تائين پهچڻ ته ڪو هن کان سکي،
ستين آسمان کي ڇهڻ ته ڪو هن کان سکي
عشق ۽ حسن جي وچ ۾ ديوارون ڪيرائڻ ته ڪو هن کان سکي،
سڀ پردا چاڪ ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
پردا ليڙون ليڙون ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
چئن اکين جي وچان سڀ مفاصلا ختم ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
چئن چپن وچ ۾ حائل سڀ ديوارون ڪيرائڻ ته ڪو هن کان سکي،
ٻن ساهن کي هڪ ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
ٻن ساهن جي آڪسيجن کي پيار ۾ تبديل ڪرڻ ته ڪو هن کان سکي،
ٻن جسمن کي هڪ قالب جو روپ ڏيڻ ته ڪو هن کان سکي،
..............اچو هڪ ڳالهه جيڪا اسان کي سوچڻ گهرجي ان تي ڪي گهڙيون ويچار ڪريون.
اوهان اسان من مست سهڻي ڏٺي آهي؟
سهڻيء واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان نماڻي سسئي ڏٺي آهي؟
سسئيء واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان نياز نوڙت واري نوري ڏٺي آهي؟
نوريء واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان مٽيء جي عاشق مارئي ڏٺي آهي؟
مارئيء واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان مڙس وٽ پاڻ وڻائڻ لاء ڪجهه به ڪندڙ ليلا ڏٺي آهي؟
ليلا واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان من موهڻي مومل ڏٺي آهي؟
مومل واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
اوهان اسان سچي سهاڳڻ سورٺ ڏٺي آهي؟
سورٺ واتان چوندي ڪجهه ٻڌو آهي؟
نه........... !!؟؟
ته پوء هي انسان ئي ته سهڻي آهي،
هي انسان ئي ته سسئي آهي،
هي انسان ئي ته نوري آهي،
هي انسان ئي ته مارئي آهي،
هي انسان ئي ته ليلا آهي،
هي انسان ئي ته مومل آهي،
هي انسان ئي ته سورٺ آهي،
ڀلا هيئن ڇو نه سمجهون....
مومل جو شعاعن ڀريو ٻرندڙ منهن (چهرو) کڻو،
مينڌري لاء سندس ڏيئا تيل ڦليل جا ٻاري انتظار ڪرڻ کڻو،
سهڻيء جي تن ۾ لڳل عشق جي باه کڻو،
ان جي پورائي لاء همت کڻو،
سسئيء جي نماڻائي کڻو،
کاهوڙڪو عزم کڻو،
مارئيء جو مٽيء جي مٺ مٺ سان عشق کڻو،
سونا زيور اڪن جي ڦلڙين تان گهوري ڇڏڻ واري سندس ترجيح کڻو،
سورٺ جي سهاڳ کسجڻ جي خوفزده/هيسيل تصوير کڻو،
سر وڍڻ جو پڪو پهه ڪيل ڦوروء اڳيان سندس منٿون ڪرڻ کڻو،
نوريء جي نوڙت کڻو،
پنهنجي صورت اڳيان مجبور ڪيل وقت جي بادشاه پاران مڇي مارڻ وارو تصور کڻو،
ليلا پاران مڙس کي هڪ رات لاء وڪڻي بدلي ۾ ورتل هار کڻي ڳچيء ۾ پائي ناز ڀري نظر وارو نور ڀريل چهرو کڻو،
ليلا جو پنهنجي ور کي پاڻ وڻائڻ لاء ڪيل غلطيء واري احساساتي تصوير کڻو،
انهن سڀني کي هڪ شيڪر مشين ۾ وجهي، هڪ انسان ٺاهيو،
ٻڌايو ته اهو ڪير ٺهندو،
ڇا اهو لطيف پاڻ نه هوندو؟
هي عشق جو انتها پسند،
انتها تائين ويندڙ،
عشق جو مائونٽ ايوريسٽ سر ڪندڙ،
لطيف نه هوندو!؟
جنهن جا عشق جي ستين آسمان کان مٿي به پر نه ٿا سڙن،
هي ٻن جسمن جي وچ ۾ تر جيتري وٿي به ڏسي ڪونه ٿو سگهي،
هاڻي وڃي ايڪويهين صديء ۾ ان وٿيء جي ڀرائيء لاء انتها تائين وڃڻ جون شاعريون ٿيون آهن.
عشق جو هي خودڪش،
ڦول بهي درميان هوئي تو فاصلي هوئي،
يعني ٻن جسمن جي وچ ۾ ڪو گل هجي ته به ان کي مفاصلو سمجهبو،
وٿي سمجهبي
اها وٿي مٽجڻ گهرجي،
اهو فاصلو ختم ٿيڻ گهرجي.
آ سيني نال لگ جا ٺا ڪر ڪي
سيني سان ائين لڳ جو ٻن جسمن جي ملڻ جو آواز اچي،
ٺا، ٺڪاء جو آواز اچي،
دنيا کي خبر پوي ته ٻه جسم مليا آهن،
ڇا جي لڄ !!؟؟
آ سجنا ائنج مليي جيوين ٽچ بٽڻان دي جوڙي....
”هڪ تجويز آهي ته اسان، تون ۽ مان، ائين ملون جيئن ٽچ بٽڻن جي جوڙي ملندي آهي،
هڪ ٻئي جي اندر ويندو هليو“،
ٻيئي هڪ ٿي ويندا،
جيسيتائين ڇڪي ڌار نه ڪجي،
تيسيتائين گڏ هوندا.