سهڻي-35
انهان ئي اپار، مين سين ڀلي ڀال ڪيا.
اڳ ۾ به ان تي لکي آيا آهيون ته پرين ته مٺو آهي پر پرينء سان لاڳاپيل شيون به مٺيون.
ان جو ڏنل پيار مٺو ته ان پاران ڏنل سور به مٺا.
اچو ته پرينء جي ڏنل پيار جو ملهه ڪريون؛
پرينء سان گهاريل هڪ گهڙيء جو ملهه!،
ايڪا، ڏهاڪا،
هزار، ڏه هزار،
لک ڏه لک،
ڪروڙ، ڏه ڪروڙ،
ارب، ڏه ارب،
کرب، ڏه کرب.
..............بس!؟
ملين، بلين، ٽرلين!
.............بس!؟
پرينء اڳيان دنيا جون سڀ شيون شرمنده
بي ملهيون،
ته هي ٺهيل انگ به!
تنهنڪري لطيف سائين انگي حساب جو قائل ناهي....
پرين انگي حساب سان ليکي سگهجي ئي ڪونه ٿو....
هي انگ ته دنيا داريء واري ڏيتي ليتيء جا آهن، جيڪي حسابي سگهجن ٿا.
ڀلا پرينء جي هڪ ڪرم ڀري نظر گهڻي جي،
ڀلا ان جي سمنڊ بي ڪران حسن جو هڪ ڇهاء گهڻي جو،
ڀلا پرينء جي مٺي زبان مان نڪتل هڪ لفظ گهڻي جو،
آهي ڪو انگ، جنهن سان حساب ڪري سگهجي....
آهي ڪو حسابن جو ڄاڻو، ماهر!؟
ته پوء اچو ته لطيفي انداز سان ڏسون،
پرينء جي هڪ پيار ڀري نظر جو ملهه،
سونهن جي ساگر جي هڪ ڇوليء جو ملهه،
پرينء پاران هڪ دفعو نالو کڻي سڏ ڪرڻ جو ملهه،
سانوڻ واري مند ۾ سنڌوء جون لهرون،
ڪوئي ڳڻي سگهندو!؟
ٿر ۾ موجود واري،
ڪوئي ڳڻي سگهندو!؟
انساني جسم تي جيڪي تر هوندا آهن تن جي چوڌاري وارن جا مچا نڪرندا آهن،
ڪوئي ڳڻي سگهندو!؟
پرينء پاران اسان سان ڪيل قرب، ڀلايون، مهربانيون ان کان وڌيڪ سٺي ۽ بهتر انداز ۾ ڳڻائي سگهجن ٿيون!؟
اڳ ۾ ڪنهن پاران ڳڻايون ويون آهن!؟
ڳڻائي سگهجن ٿيون!؟
اهو آهي منهنجو، تنهنجو،
اسان جو ۽ سنڌ جي وجود جو ضامن لطيف.