سهڻي -18
نڪا ڪن فيڪون هئي، نڪا ٻي پچار،
ملڪنئان مهند هئي، توڏيء جي تنوار،
محبت ساڻ ميهار، لايائين لطيف چئي.
* * * * *
سهڻيء کي سينگار، اڻ لکيا اڳي هئا،
ڪن فيڪون ڪانه هئي، نڪا ٻي پچار،
مرڪي ساڻ ميهار، لايائين لنوَ لطيف چئي.
* * * * *
الست ارواحن کي، جڏهن چيائون،
ميثاقا ميهار سين ، لڌيون سين لائون،
سو موٽي ڪيئن پاهون، جو محفوظا معاف ٿيو.
ساڳي ئي معنى مطلب وارا شعر سر مارئيء ۾ به آهن پر غور سان پڙهڻ ۽ سمجهڻ سان هڪ ڳالهه مختلف لڳي ٿي....
اچو ته هن عورت کي سمجهون؛
مثال طور اوهان سهڻيء جي سامهون ويٺا آهيو، کيس سمجهايو ٿا ته؛
خير آ زندگيء ۾ ائين به ٿيندو آهي،
سموري عمر انسان ڪمائيندو ناهي،
ڪڏهن هارائيندو به آهي،
مڙي وڃ، جيڪي ٿيو توکي بخش آ......
سهڻي ڪونه ٿي مڙي ۽ اوهان کي لاجواب ڪندي ٿي رهي، (ان تي لکي آيا آهيون)
هاڻي اوهان آخري وار ڪريو ٿا...
يعني اهو دليل؛
جيڪو مفتوحن/ محڪومن/مظلومن/لٽيلن/ڦريلن/حق کاڌل ماڻهن کي ڏنو ويندو رهيو آهي،........
ڀلا اچو ته هڪ سين ڏسون....
پوء ٿا موٽي مطلب واري ڳالهه تي اچون؛
هڪ منٽ لاء تصور ڪريو، جڏهن انسان گڏيل طور شڪار ڪري، گڏ کائيندو هو، هڪ جانور پويان ٽولو انسانن جو پٿر، وڻ مان ڀڳل ڪاٺيون (ڏنڊا) کڻي ڪنهن جانور پٺيان پوندو هو، گهڻي گهڻي ويڙه کان پوء ڪو جانور شڪار ٿيندو هو.
سڀ ان کي کائڻ ويهندا هئا.
ڇا هن شڪار جي پويان ويل سڀ انسان هڪ جهڙي ذهني صلاحيت، جسماني طاقت رکندڙ هوندا هئا؟
جواب آهي ته نه....
هڪ ڏينهن ڪنهن ڪمزور/شڪار ۾ گهٽ حصو وٺڻ ڪري/ شڪار ۾ شامل نه هجڻ ڪري ان ماڻهوء کي شڪار ڪيل جانور جي گوشت کان پري ڪيو ويو.
هو نه پيو مڃين،
ويڙه ڪرڻ لڳو،
سوين دليل ٿيا،
ڪنهن نه ڪنهن طور ان هر دليل جو جواب پئي ڏنو.
آخر ان کي چيو ويو ته،
ڪنهن خدائي طاقت تنهنجي نصيب ۾ اهو نه لکيو آهي،
(هن هڪ جملي کي خلقڻ ۾ به انسان کي صديون لڳيون، ان مان جان ڇڏائڻ ۾ به صديون لڳنديون هتي انتهائي مختصر ڪيو ويو آهي ڳالهه کي)
.............ساڳيو دليل سهڻيء کي به ڏنو ويو، (مونکي پڪ آهي ته سهڻيء کي اهو دليل ڏنو ويو هوندو ته هن کي لکيو سمجهي قبول ڪري.
جيڪڏهن مان جهڙي ننڍڙي ماڻهوء کي اهو ذهن ۾ اچي ٿو ته ڇا هن جينئس انسان يعني لطيف سائين کي اهو ذهن ۾ ڪونه آيو هوندو!؟)
سهڻيء جو جواب ٻڌو ۽ پوء ٻڌايو ته اوهان وٽ سهڻيء کي سمجهائڻ لاء ڪجهه بچي ٿو!!؟؟
سو موٽي ڪيئن پاهون، جو محفوظا معاف ٿيو.
جواب ۾ سهڻي چوي ٿي،
ٺيڪ آهي اوهان جي ڳالهه،
برابر اهو لکيو آهي،
جيڪو الست بربڪم وقت لکيو ويو هو،
لوح محفوظ ۾ محفوظ ڪيو ويو هو،
ڀلا جيڪڏهن مان ثابت ڪريان ته منهنجو پيار لوح محفوظ کان اڳ جو آهي ته .....
جيڪڏهن مان/اوهان انهن جي جاء تي هجو جيڪي سهڻيء کي سمجهائڻ لاء لکيو سمجهي قبول ڪرڻ جو دليل ڏيئي رهيا هئا، انتهائي ايمانداريء سان ٻڌايو ته اوهان اڳتي ڪو لفظ ڳالهايو ها!؟
مان اعتراف ٿو ڪريان ته مون وٽ ڪو سوال، ڪو جواب ڪونه هجي ها سواء ان جي ته؛
سهڻي تون ئي سچي ۽ صحيح آهين.