پيار جي خوشبو ڏيندڙ : حاڪم گل
اهڙي دل جو ملڪ جي راڻي هوندي آهي. اها جڏهن چاهي هار سينگار ڪري روح جي محفل مهڪائي ۽ جڏهن چاهي خاموشيءَ سان سمهي رهي. شاعري تي زبردستي اثر ناهي ڪندي ۽ جيڪا زبردستيءَ سان لکجي اها شاعريءَ تي زبردستي اثر ناهي ڪندي ۽ جيڪا زبردستيءَ سان لکجي اها شاعري دلين تي اثر ناهي ڪندي. ڏات ڌڻين جو چوڻ آهي ته شاعري اها آهي جيڪا دلين جي ساز کي ڇيڙي، روح جي محفل کي گرمائي ۽ جهومائي. اسان جي سنڌ ۾ توڙي جو گهڻا شاعر پنهنجي نالي ڳڻائڻ ۾ چمڪائڻ لاءِ لکن ٿا پر پوءِ به ڪي نئين ٽهيءَ جا شاعر دل جي گهرائيءَ سان جذبي کي ساڻ کڻي دل جون ڳالهيون سٽن جي صورت ۾ ڪاغذ تي آڻيندا رهن ٿا. انهن شاعرن ۾ دوست حاڪم گل به ڳڻيو وڃي ٿو. جيڪو ڪافي وقت کان سخن جي سنسار ۾ لکندو لڇندو رهيو آهي. هن جي شاعري “ کليل اظهار، ديس جو پيار ۽ پرينءَ جو پيار موجود آهي. سولي ۽ صاف شاعري ڍنگ ۾ سندس شعر خوبصورت آهن. سندس سٽون سونهن جي ويجهو رهندڙ آهن. ڀلا سٽ سونهن جي ويجهو نه هوندي ته امر ڪيئن ٿيندي؟
حاڪم طبيعت ۾ حاڪم نه پر خادم آهي. منجهس پيار،پريت، ميٺ ۽ محبت جي خوشبو سمايل آهي. حاڪم گل جو هي شعري مجموعو به نئين ٽهيءَ جي شاعرن جي انهن مجموعن جي قطار ۾ بيٺل آهي، جيڪي تازو ڇپيا آهن يا ڇپجندا. نئين ٽهيءَ جي دوستن پاران ڪتاب پڌرا ڪرڻ خوشيءَ جي ڳالهه آهي، ڇاڪاڻ جو نئين ٽهيءَ جي متحرڪ ٿيڻ سان “هڪ هٽي” جو محل ڀڄندي ڀرندي ڏسي رهيو آهيان ۽ “ ادبي سامراجيت” خلاف اها هڪ خاموش تحريڪ آهي. ان خوشيءَ ۾ اها ڳالهه به غور هيٺ هجڻ گهرجي ته ڪتاب صرف تعداد وڌائڻ جي بنياد تي نه ڇپجڻ گهرجن پر ڪتاب ۾ شاعريءَ جون فني ۽ فڪري خوبيون به نمايان هجڻ گهرجن. مان سمجهان ٿو ٿو ته حاڪم گل جنهن لڳاءَ سان لکيو ۽ سکيو آهي ۽ جنهن چاهه سان هن راهه ۾ پنڌ پيو آهي، نيٺ منزل ماڻيندو ۽ پنهنجن سٽن ۾ اڃا به تحرڪ ۽ تازگي آڻيندو. اميد ٿو ڪريان ته سندس شعري مجموعو سنڌي ادب ۾ نرالو اضافو ڳڻيو.
[b] بيخود بلوچ
[/b] پنو عاقل