سيج سنسان هئي!
سيج سنسان هئي،
ڪوئي جوڀن نه هو،
ڪوئي جيون نه هو،
بس انڌيرو رڳو،
زندگيءَ ۾ هئو،
راهه سنسان هئي،
۽ اڪيلي سکي،
پنهنجي ئي گهر ۾،
ڄڻ ته مهمان هئي!
رات واڳوپنءَ جيان،
چنڊ کي وئي ڳهي،
چاندني جو وئي،
زندگي ڄڻ وئي!
باربڻجي لڳي،
زندگيءَ جي جهلي!
چو جو جيون سڄو،
تاب اتهاس هو!
ورق کولي ڏٺم،
ٿورڙو درد هو!
ها! مگرسرد هو!
ٿورڙي هئي خوشي!
ٿورڙو پيار هو!
ٿورڙا لڙڪ ها!
ٿورڙا ٽهڪ ها!
زندگيءَ جا هڙئي،.
داستان سڀ هئا!
پر،
هئو جي نه هو،
يار مئڪش نه هو!
جنهن جي ديدار لئه،
نيڻ بيتاب ها،
۽ صدين کان وٺي،
سيج سنسان هئي!