شاعري

خوابَ مُرڪي پيا

حاڪم گل جي سنڌي ادب ۾ هڪ نرالي سڃاڻ آهي. هن ننڍي عمر ۾ شاعريءَ جي سمورين صنفن ۾ پاڻ ملهايو آهي. سندس غزل، گيت، وايون، چوسٽا ۽ نظم مڪمل رڌم ۽ رچاءُ رکن ٿا. سندس نالو حاڪم ۽ تخلص گل ۽ هو مالهي ڳوٺ جو مهر آهي پر هو پنهنجي نالي جي هيشه ابتڙ ڪڏهن بہ حاڪم نہ پر هڪ عام ڳوٺاڻو ۽ عوامي ماڻهو لڳندو آهي. سندس شاعريءَ ۾ سڳداسي چانورن جهڙو هڳاءُ آهي. حاڪم گل کي ادب جي اڀ تي رابيلن جهڙي خوشبو ڦهلائڻ لاءِ اڃان بہ وڌيڪ محنت ڪرڻي پوندي. اميد تہ سندس پهرئين شعري مجموعي ”خواب مرڪي پيا“ کي ادبي کيتر ۾ ضرور ڀرپور موٽ ملندي.
  • 4.5/5.0
  • 774
  • 240
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حاڪم گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book خوابَ مُرڪي پيا

پنهنجو هاڻ جيون به دوکو لڳي ٿو،

پنهنجو هاڻ جيون به دوکو لڳي ٿو،
نئين موڙ تي هي انوکو لڳي ٿو.

ڪڏهن مکڻ، ماکي ۽ مصري ٿو ڀانيان،
ڪڏهن زهر ڀريل پيالو لڳي ٿو.

جڏهن ياد ماضي ڪيان ٿو ته پيارا،
ڏکن جو گذاريل ڪو عرصو لڳي ٿو.

جنهن جي ڪابه ساڀيان ڪڏهن ڪا نه ٿئي ٿي،
ملڻ تنهنجو هاڻي ڪو سپنو لڳي ٿو.

جو منهنجو ائين ٿي ويو آهه اڄڪلهه،
سڪل لام جو ڪوئي پتو لڳي ٿو.

ڏني ڏات هن کي هوشياري وڏي آ،
اوهان کي ڏسڻ ۾ جو سادو لڳي ٿو.