شاعريءَ جي باغ ۾ تازو گل
مون کيس جيترو پڙهيو آهي ته سندس شاعري نسوري پيار، درد، پيڙا،رنگ، خوشبو، وصال، وڇوڙي، خوشين۽ شڪايتن جو هڪ ڪاڪ ٽيل آهي.
سندس هڪ شعر آهي ته:
پيار محبت، عشق چاهت سان ڪئي،
پئي ٽڪي جذبات تنهنجي شهر ۾.
يا سندس غزل جون هي سٽون پڙهي ڏسو:
ڪنهن جي اڱڻ تي خوشيون، ڪنهن وٽ صبح جو خوشبو،
ڪنهن وٽ وري غمن جي ڪا شام لڙي هوندي!
جنهن کان به جڏهن ڪوئي وڇڙي وڃي ٿو جاني،
تنهن ويل ان جي گهر ۾ قيامت جي گهڙي هوندي!
سندس شاعريءَ ۾ ڪٿي ڪٿي هلڪا ڦلڪا جهول نظر اچن ٿا ڪٿي وري خيالن جي دلربا پرواز انهن اوڻاين کان الاهي پري ها الاهي پري ڪنهن شاعري جي نئين ڦٽندڙ باغ ۾ تازو گل آڇي، پنهنجي نانءَ جيان پڙهندڙن جي دل تي حاڪميت جو راڄ قائم ڪري ٿي.
[b] ڊاڪٽر مشتاق ڦل
[/b] ڪنب