پيار ۽ سونهن جو شاعر: حاڪم گل
حاڪم گل، پنهنجي شاعريءَ ۾ سادا لفظ۽ نغمگيءَ کي برقرار رکيو آهي. سندس شاعري جو فني سفر اڃان وڌڻ واري دڳ ۾ آهي. پر فڪري طرح هن سنڌ جي سمورن مسئلن کي ڇهيو آهي. سندس انداز ۾ سنڌ جي چيڪي مِٽيءَ جو واس سمايل آهي. ان مٽيءَ ۾ ڪلا کيتر جي ڪيترن ئي پاسن جي خوشبو ڀريل آهي.
حاڪم گل جي شاعريءَ ۾يار جون ادائون ۽ رمزون به آهن، ته قرب وارن جا ماڻا ۽ ڏک به ليئا پائن ٿا. زماني جون شڪايتون ۽ محبت جو انداز هڪ سچي ۽ صاف ماڻهوءَ کي اڀاري ٿو. جنهن سان پڙهندڙن کي موهه ملي ٿو.
حاڪم گل، شاعري جي ان سفر ۾، ڪيترن ئي سنگ بنيادن جو سبب بڻيو آهي ۽ ادب ۽ ٻوليءَ جي راهه ۾ هڪ نشان ٿي اڀريو آهي.
اسان جي دعا آهي ته حاڪم گل جي ان سفر ۾، هن جي شاعري جي سرهاڻ سان، سنڌي ٻولي، سنڌ ڌرتي ۽ ان جي سموري سندرتا اڃان وڌي ۽ هن جو فن اڃان نکري.
[b] ڊاڪٽر ذوالفقار سيال
[/b] ڪراچي، 4 اپريل 2016ع