اکيون ڳاڙهيون، لٿل چهرو، اوجاڳا نيڻ تنهنجا هن!،
اڳي ٿو ڪنهن ته ساجن لئه تلاشا نيڻ تنهنجا هن!.
پڙهي هر هر چمان ويٺو، ڪتابن پاڪ پيارن جيان،
مٺيون، ڳالهيون ڪتابن جون خلاصا نيڻ تنهنجا هن!.
پون ٿا وِڄ جيان ڪڙڪي، ڪنهين راهيءَ مٿان هڪدم،
قيامت جي مٿان قيامت ڪي تجلا نيڻ تنهنجا هن!.
ملي ٿو چين دل کي ۽ اچي ٿي روح کي راحت،
نظارا خوب قدر جا ۽ چشما نيڻ تنهنجا هن!.
سدائين ماٺ ۾ آهن خبر ناهي الائي ڇو؟
لڳي ٿو ڪنهن مٿان مون جيان ديوانا نيڻ تنهنجا هن!.
نه آهي ڪو زماني ۾ جنهين سان ڀيٽ ڏيان توکي،
خدائي روپ جهڙا ٻئي هي جلوا نيڻ تنهنجا هن!.
لنوائڻ جي نه “ حاڪم گل” هينئر طاقت رهي ناهي،
مون کي پنهنجو ڪري ويٺا نماڻا نيڻ تنهنجا هن!.