محبتن جي پار کان پرتي رهي ٿو،
هو ته منهنجي سار کان پرتي رهي ٿو.
ڪونه ٿيون منهنجون پڄن هن وٽ پڪارون،
ڇو جو سنسار کان پرتي رهي ٿو.
ايترو ٿي ويو خزان جي آهي ويجهو،
هر نئين بهار کان پرتي رهي ٿو.
هن وئي کان ٿي ويو تنها تنها تڏهن،
هاڻ هر سينگار کان پرتي رهي ٿو.
پيار پوڄيندو هيو ڪنهن وقت هاڻي،
چنڊ جي چمڪار کان پرتي رهي ٿو.
هاءِ! “حاڪم گل” ٿيو آ هيڪلو،
سونهن جي سهڪار کان پرتي رهي ٿو.