درد، پيڙا، سور تنهنجي سار ۾
ڇا اهو ڪافي نه آهي پيار ۾؟
هڪ جَنَم کان سَوَ جنم تائين سدا،
مان رهان تنهنجي مٺي ديدار ۾.
ڪاميابي منهنجي جيون ۾ نه آ،
مان رهيو آهيان سدائين هار ۾.
ساڙ، ڪلفت، باهه، نفرت کان سوا،
ڇا رهيو آهي سڄي سنسار ۾.
پيار جون ڳالهيون جتي هلنديون هيون،
ڪو مزو ناهي رهيو تنهن پار ۾.
تو سوا ڪهڙو جيئڻ آهي هتي،
مون به ڪنهن ڏي هي لکيو آ تار ۾.
المدد محبوب سائين المدد،
هاڻ حاڪم گل اٿئي آزار ۾.