توکي دل ڏئي آزار ڪيو مان پنهنجي دل سان آهي،
توکي سچ ٿو يار ٻڌايان،
مان ڏاڍو تڙپيو آهيان،
او دلبر توکي چاهي!
ڪو قدر منهنجو ڪونه ڪئي تو پيار منهنجي جو جاني،
تو منهنجو حال وڃائي،
پنهنجي چڪر ۾ ڦاسائي،
ڇڏيئي مون کي سهڻا ڊاهي!
ڪنهن کي سورن جي مان دانهن ڏيان ڪو ٻڌڻ وارو ڪونهي،
تون موج ڀلي ڪر خالي،
پر مونتي پيارا حالي،
تو خلق ڇڏي آ کلائي!
بيمار پيو هان بستر تي توکي پرواهه منهنجي ڪهڙي،
ٿي ويندو رب کي پيارو،
جڏهن “حاڪم گل” ويچارو،
پوءِ روئندين ٺاهي ٺاهي!