با وفا ڇو ڀلائي بي وفا ٿي وئين،
ڪهڙي غلطي ڪيم جو خفا ٿي وئين!
درد ها، سور ها، غم هئا اڳ مگر،
رهندو ٻيڻا ٿيا جو جدا ٿي وئين!
ڇرڪ ڪيڏو ڀريندو هئين ڌار کان،
هاڻي ڪيڏو پڪو دلربا ٿي وئين!
جا نه ملندي آهي ڪنهن به لقمان کان،
اهڙي اڻ لڀ پرين ڇو دوا ٿي وئين!
اڳ ته توسان رڳو هئم محبت مگر،
هاڻ مون لاءِ تون ديوتا ٿي وئين!
جا اگهامي نه ڪڏهن خدا وٽ اها،
ڇو ڀلا هاڻ اهڙي دعا ٿي وئين!