ڀاڪر ۾ آ، رات هلي آ،
تن ۾ ساڳي تات هلي آ.
ڪويل جي آ ڪُو ڪُوءَ واري،
موٽي سا پرڀات هلي آ.
جنهن پل توسان ٿي آ جيڪا،
تنهن پل واري بات، هلي آ.
تنها منهنجو ڪهڙو جيئڻ!
ڏور ٿئر سڪرات، هلي آ.
حاڪم گل جي پيار جي آهي،
وائي هر ڪنهن وات، هلي آ.
شاعري
خوابَ مُرڪي پيا
حاڪم گل جي سنڌي ادب ۾ هڪ نرالي سڃاڻ آهي. هن ننڍي عمر ۾ شاعريءَ جي سمورين صنفن ۾ پاڻ ملهايو آهي. سندس غزل، گيت، وايون، چوسٽا ۽ نظم مڪمل رڌم ۽ رچاءُ رکن ٿا. سندس نالو حاڪم ۽ تخلص گل ۽ هو مالهي ڳوٺ جو مهر آهي پر هو پنهنجي نالي جي هيشه ابتڙ ڪڏهن بہ حاڪم نہ پر هڪ عام ڳوٺاڻو ۽ عوامي ماڻهو لڳندو آهي. سندس شاعريءَ ۾ سڳداسي چانورن جهڙو هڳاءُ آهي. حاڪم گل کي ادب جي اڀ تي رابيلن جهڙي خوشبو ڦهلائڻ لاءِ اڃان بہ وڌيڪ محنت ڪرڻي پوندي. اميد تہ سندس پهرئين شعري مجموعي ”خواب مرڪي پيا“ کي ادبي کيتر ۾ ضرور ڀرپور موٽ ملندي.
- 4.5/5.0
- 773
- 236
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- حاڪم گل
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت طرفان
- سمورا حق ۽ واسطا اداري وٽ محفوظ
- ارپنا
- اداري پاران
- پنهنجي پاران
- مهاڳ: اونداهيءَ ۾ لاٽ
- پيار جي خوشبو ڏيندڙ : حاڪم گل
- گل جي خوشبو ۽ خوابن جي دنيا
- شاعريءَ جي باغ ۾ تازو گل
- غزل جو خوبصورت شاعر حاڪم گل
- پيار ۽ سونهن جو شاعر: حاڪم گل
- ٻوليءَ جي جهولي ۾ سدا سرها گل
- شعرن گلڙا، گل مهر جا....
- غزل
- درد، پيڙا، سور تنهنجي سار ۾
- رکي ياري اسان سان من، نڀائيندين ته ڇا ٿيندو!،
- هيڪلائي لڳي ڌرتتيءَ وانگيان،
- تنهنجي چاهت وساري سگهان ڪيئن مان!،
- درد جي هن ڪٿا جي پڄاڻي نه آ،
- تون آن چنڊ ستارن جهڙي،
- هير خوشبو آڻي ٿي تنهنجي پارَ جي،
- وڇوڙي کان ڪيڏو ڊنا نيڻ منهنجا،
- اچي ٿي يارَ جي خوشبو،
- عڪس تنهنجا جي رهيا نيڻن اندر،
- اسا ڳالهه ڇيڙي جڏهن آ مرڻ جي،
- بند شوڪيس ۾ هيڪلو هيڪلو
- منهنجا جذبا اکين ٿي زماني اڳيان،
- اکيون ڳاڙهيون، لٿل چهرو، اوجاڳا نيڻ تنهنجا هن!،
- نيڻن سان نيڻن جي کيچل،
- ساڻ موتين پويل هوءَ سڳي ٿي وئي،
- تنهنجو پيار به پاڻيءَ جهڙو،
- اڪيلا اڪيلا اسان ٿي پيا هون،
- زندگي آزار ڪيڏا ٿي ڪرين!،
- نه توکان پري مان رهي ٿو سگهان!،
- ڇا رکيو آ ڀلا درد ۽ چوٽ ۾!،
- عشق ڪيڏو عجيب و غريب آ پرين،
- ياد به تنهنجي خنجر جهڙي!،
- تنهنجي به نيٺ ڪنهن سان اک يار اڙي هوندي!
- پنهنجون يادون مون کان کسين ڇوٿو؟
- پنهنجو هاڻ جيون به دوکو لڳي ٿو،
- هوءَ صدين جا اوجاڳا اکين کي ڏئي،
- تنهنجي وس ۾ آ مون کي ڀلائڻ پرين،
- زندگي ڪاش ڪوئي قصو ٿي وڃي!
- اسان ڀاڳ پنهنجو ڦٽائي ڇڏيو!
- با وفا ڇو ڀلائي بي وفا ٿي وئين،
- شخص ڪنهن نگاهه ۾ گم ٿي ويو،
- گلن جي موسم،پيار جي موسم،
- مون گذاري رات تنهنجي شهر ۾!
- جيون سارو اولا ٿي ويو،
- پابنديون ڪيڏيون زندگيءَ ۾ هن!
- توکي چاهڻ مشڪل ٿي پيو،
- اٺ ڏهاڙا پري، اٺ صديون ڄڻ لڳيون،
- جنگ اسان جي جاري آهي!
- صنم تو سوا پل سري ئي نه ٿي،
- ڪير ڪنهن جي رکي ٿو ڀلا اڄڪلهه!
- دوست! تنهنجي دغائي ماري ٿي،
- تننهنجي ناراضگي، ٺيڪ ناهي پرين!
- انديشا سدائين رهيا پاڻ کي،
- يار پل کن ئي ڏي آسرو پيار جو،
- قسمت ۾ درد آهن، خوشين کي ڇا ڪبو!
- محبتن جي پار کان پرتي رهي ٿو،
- ڌار توکان رهي دار تي آهيان،
- محبت کي من ۾ وسائي ڏٺوسين!
- راهه ويندي ڏٺم اجنبي ڇوڪري،
- مون کي ڇڏيندين، مون نه سوچيو هو،
- آهه تنها زندگي ڄڻ تو بغير !
- هلي جي وئي هر خوشي موڪلائي،
- تون جڏهن کان ڪيا سڀ ختم سلسلا
- اگر مون کي ڳولهين ڪتابن ۾ لهجان،
- سورن ۾ هر ويلو جيون،
- صداقت کي سمجهڻ وڏي ڳالهه آهي!
- واءُ گهلي آ سير ڏئي وئي،
- ڏور مون کان يڪو ٿي ويو آن،
- ڀاڪر ۾ آ، رات هلي آ،
- سفر آهي اوکو مگر جستجو آ،
- پير اگهاڙا، رستا ڪنڊا!
- پيار تنهنجي رڳ ۾ موجود آ،
- سنجيده ٿي سوچيو آهي،
- ساز وڄندا رهيا،
- هيل وئڪيشن تنها گهاري،
- بهارن کي ڀاڪر ۾ آڻي ڇڏيو،
- سرهيون سوچون خواب حقيقت،
- درد به ڪيڏا گهرا مون لئه،
- چهرن ۾ چمڪاڻ ڪٿي آ!
- سمورو چاهُه موري ۾،
- وايون
- خالي گهر ۽ مان
- ڏينهن هجي يا رات،
- زندگي ويران آ،
- هيڪو ٿو مان رهان،
- ننڊ نيڻ ڦٽي،
- تانگهه وئي آ وڌي،
- جهاتي پائي ڏسو
- گيت
- پيو ٿو راهون ڏسان!
- منهنجا انگ اگهاڙا، ڙي،!
- منهنجي سنڌ جا پيارا ماڻهو،
- ڀلا ڪيئن پياري وساري ڇڏيندس،
- ڇڏي يار دنيا هليو وڃبو هاڻي،
- ائين وئين تو پري،
- کوڙ خوشيون کڻي، عيد پهتي اچي،
- جاني ڙي جاني ڙي!
- سنڌ مننهنجي امان،
- جانيئڙا ايڏي دير ته نه لاءِ،
- مان تنهنجو، تون منهنجي،
- منهنجي دل ٿي چوي،
- ڪري ڇڏيو تو قيد آ،
- ساٿ ڇني پرديس هلي وئي،
- مولا منهنجو هڪڙو عرض اگهاءِ،
- توکي دل ڏئي آزار ڪيو مان پنهنجي دل سان آهي،
- تنهنجو اکڙيون واهه واهه،
- ٿو وڇوڙا ڏين عمر تون، پيار ۾ ليکا نه ڪر،
- قطعا
- چٺي
- چاهت
- اڀياس
- جيون
- ياد
- هيڪل
- پيار
- شهرت
- تنها
- ڇا ٿي چاهين
- حَالُ
- تصوير
- ڏوهاري
- بينُ
- ڊيم
- معمول
- مهانگائي
- پئٽرول
- رمضان
- انسان
- سنڌ
- بيت
- بيت
- آزاد نظم ۽ نثري نظم
- ساهه سڏڪا ڀريا!
- اسان جو هي جيون به اڙاهه جهڙو
- سيج سنسان هئي!
- غيرن جي محفل
- Thanks God
- انقلاب
- وجود
تن ۾ ساڳي تات هلي آ.
ڪويل جي آ ڪُو ڪُوءَ واري،
موٽي سا پرڀات هلي آ.
جنهن پل توسان ٿي آ جيڪا،
تنهن پل واري بات، هلي آ.
تنها منهنجو ڪهڙو جيئڻ!
ڏور ٿئر سڪرات، هلي آ.
حاڪم گل جي پيار جي آهي،
وائي هر ڪنهن وات، هلي آ.