زندگي ويران آ،
تو بنا او سانوري!
نه ئي جيئڻ ٿو گهران،
نه ئي موت آسان آ،
تو بنا او سانوري!
نه ئي منهنجوڪو مذهب،
نه ئي ڪو ايمان،
تو بنا او سانوري!
ناهي دل ۾ ڪا خوشِ،
خالي بس ميدان آ،
تو بنا او سانوري!
هاڻ ٿيندو ڇا ڀلا!
“حاڪم گل” حيران آ،
تو بنا او سانوري!