ڇا رکيو آ ڀلا درد ۽ چوٽ ۾!،
پيار ڏي تون مٺي پيار جي موٽ ۾!.
عمر ڀر لاءِ منهنجي او رابيلڙي،
آءُ ٻانهن جي توکي رکان ڪوٽ ۾!
هاڻ اظهار ڪر، پيار جو ظاهري،
ڪيسين رکندينءَ تون پاڻ کي اوٽ ۾!
نه ڏسجي ڪمي ڪابه ٿي ڪنوار ۾،
۽ نه ٿوري به گهٽتائي آ گهوٽ ۾!
ساٿ پنهنجو سو حاڪم ڪٿي ٿو ڏئي،
ساهه جنهن جو آ سائي، نيري لوٽ ۾!