هيل وئڪيشن تنها گهاري،
هاءِ گذاريم روئي ساري!
اش! اهو مان اڳ ڄاڻان هان،
چاهت منهنجي ٿيندي ڀاري!
مرڪ کي وئين، لڙڪ ڏئي وئين،
ڪيڏي ڪئي ٿئي دل آزاري!
تو لئي اڄ ڀي پٿر دل ڏس،
لڙڪ اکين مان جاري!
دل جي محل ۾ منهنجي ذهن تي،
ياد اڃان آ تنهنجي طاري!
سيڻن سان گڏ سوريءَ تي چڙهه،
“حاڪم گل” تو دل ڇو هاري!