هيڪلائي لڳي ڌرتتيءَ وانگيان،
ساٿ تنهنجو سَکي زندگيءَ جيان.
سونهن جي شهر ۾ تو سوا سانوري،
پاڻ ٿو ڀائنجي اجنبيءَ وانگيان.
ڀاڳ منهنجا کڻي آ هلي اوچتو،
منهنجي جيون اندر روشنيءَ وانگيان.
ڇو پري ٿي رهين پرهه جهڙي پري،
آءُ چپ تي سُري تون چُمي وانگيان.
منهنجي مايوسين جو اچي انت ڪر،
هڪ گهڙي لاءِ بڻجي خوشيءَ وانگيان.
هار“ حاڪم” گلن جا تولئه ٺاهيا،
سير اچجان تري بي ڊپيءَ وانگيان.