جانيئڙا ايڏي دير ته نه لاءِ،
سانولڙا، ايڏي تون دير ته نه لاءِ،
روئي روئي راتيون ڪٽيان ٿو،
روز جيئان ٿو، روز مران ٿو.
ڏي ڪا اچي دلجاءِ!
مند به موٽي آئي آهي،
مان پيو تڙپان توکي چاهي،
موٽي مُند ملهاءِ!
توکان پري ٿي ڪيئن رهان مان،
هڪ جيڏن سان ڪيئن کلان مان،
اءُ اچي تون کلاءِ!
“حاڪم” کي ڏي اچڻ جو واعدو،
من بيمار کي ٿي پئي فائدو،
منهنجو جيءُ نه جلاءِ!