مولا منهنجو هڪڙو عرض اگهاءِ،
مونکي منهنجي دلبر سان ملاءِ،
ڪيڏا ڏينهن ٿي ويا آهن،
نه ڪي ديدار ٿيا آهن،
منهنجي دل ۾ سوين جاني،
سور جاڳي پيا آهن،
روز رئا ن ٿو او سائين تون منهنجي هيءَ اميد هاڻي پڄاءِ!.
تنهنجي وڇوڙي وار ڪيو آ،
مون کي هت بيمار ڪيو آ،
تو سوا ساهه ٿو منجهي،
مزو ئي ڪونه ٿو اچي،
وڇوڙِ تنهنجي ۾ پرين،
منهنجي هيءَ جان ٿي جلي،
روز رئا ن ٿو او سائين تون منهنجي هيءَ اميد هاڻي پڄاءِ!.
هڪڙو ڀيرو يار ملي پئي،
منهنجو ڀي شل ڀاڳ کلي پئي،
رب ڏي هٿڙا ٿو کڻان،
آسري ان ۾ ٿو جيئان،
روز رئا ن ٿو او سائين تون منهنجي هيءَ اميد هاڻي پڄاءِ!.
“حاڪم گل” جي ٻڌ تون پيارا،
ويس ڪيان مون تولئه ڪارا،
جنهن کان تنهنجو ٿو مان پڇان،
ورندي نه ۾ ٿو ٻڌان،
تنهنجي جي زبر ملي پئي،
پيرين پنڌ مان اتي پڄان،
روز رئا ن ٿو او سائين تون منهنجي هيءَ اميد هاڻي پڄاءِ!.