شاعري

خوابَ مُرڪي پيا

حاڪم گل جي سنڌي ادب ۾ هڪ نرالي سڃاڻ آهي. هن ننڍي عمر ۾ شاعريءَ جي سمورين صنفن ۾ پاڻ ملهايو آهي. سندس غزل، گيت، وايون، چوسٽا ۽ نظم مڪمل رڌم ۽ رچاءُ رکن ٿا. سندس نالو حاڪم ۽ تخلص گل ۽ هو مالهي ڳوٺ جو مهر آهي پر هو پنهنجي نالي جي هيشه ابتڙ ڪڏهن بہ حاڪم نہ پر هڪ عام ڳوٺاڻو ۽ عوامي ماڻهو لڳندو آهي. سندس شاعريءَ ۾ سڳداسي چانورن جهڙو هڳاءُ آهي. حاڪم گل کي ادب جي اڀ تي رابيلن جهڙي خوشبو ڦهلائڻ لاءِ اڃان بہ وڌيڪ محنت ڪرڻي پوندي. اميد تہ سندس پهرئين شعري مجموعي ”خواب مرڪي پيا“ کي ادبي کيتر ۾ ضرور ڀرپور موٽ ملندي.

4.5/5.0
773
236
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
حاڪم گل
ڇاپو پھريون

ٻوليءَ جي جهولي ۾ سدا سرها گل

تخليقي ڏات انسان جي اُڌمن ۽ جذبن جي اظهار جو نالو آهي. اهڙو ادب نثر ۾ هجي يا نظم ۾ انساني زندگي جي ترجماني ڪري ٿو. معاشري ۾ بدلجندڙ حالتن جي ضرورتن کي محسوس ڪندي شاعر اهنج ايزاءَ، ڏکن، سکن جي عڪاسي ڪري ٿو. ان کي ئي تخليق چئجي ٿو. اهڙي تخليق ڪندڙ ۽ سرجيندڙن مان اسان جي نئين ٽهي مان اڀرندڙ غزل جي اسلوب کي سمجهندڙ حاڪم گل آهي، جيڪو خوشبوءَ جي سرهاڻ ڦهلائيندي پنهنجي شاعريءَ ذريعي سنڌي ادب جي خدمت ڪندو رهي ٿو. حاڪم گل غزل جي صنف سان گڏ، گيت، نظم کي چڱي طرح سمجهندي انهن صنفن ۾ نوان نوان تجربا ڪندو رهي ٿو. هن نئين ٽهيءَ جي خوبصورت شاعر پنهنجي ڪينواس تي ڪيتريون تخليقي سرجيون آهن، اڄ هن جي تخليقي ڏات مان هڪ نئين ڪتاب جو جنم ٿئي ٿو. ان ڪتاب جي اچڻ سان حاڪم جو سنڌي شاعريءَ ۾ هڪ اضافو ٿيندو. جنهن مان ڪيترائي شاعر پنهنجي پياس اجهائيندا. حاڪم جو هي پورهيو ادبي سفر ۾ ضرور لاڀ ماڻيندو. حاڪم گل شاعريءَ اندر محبت جون رنگينون،۽ اتساهه اوتي ويو آهي.اهڙين محنتن ۽ مشاهدن جي ڪري شاعري اندر سونهن جا چار چنڊ لڳن ٿا. آس اٿم ته هي اڃان به شاعري ۾ نوان تجربا ڪندي ٻوليءَ جي جهولي سدا سرها گل وجهندو رهندو، جنهن جي سرهاڻ چوڏس واس ڇڏيندي.

ساٿ هلندو رهي،
لاٽ ٻرندي رهي.

[b] گوهر سنڌي
[/b] رستم (شڪارپور)

بيت