Thanks God
هڪ سڪل ٻوٽي جيان،
هن جي ياد ۾،
سڪي ويو هوس،
هن جي تصوير،
منهنجي نيڻن ۾،
هڪ عڪس جيان،
چانيل هوندي هئي،
جنهن وقت،
هوءَ منههنجي،
عڪس جيان،
ڇانيل هوندي هئي!
جنهن وقت،
هوءَ منهنجي،
عڪس مٿان گذرندي ئي،
تنهن وقت،
منهنجا ڪوماڻيل نيڻ،
هن جي قدمن ڏانهن،
نهاريندا هئا.
۽ پوءِ،
خدا کي ياد ڪري،
چوندو هئس،
Thanks God