انديشا سدائين رهيا پاڻ کي،
زمانو ڪندو هي جدا پاڻ کي!
حياتيءَ مان دل هاڻ ڀرجي وئي،
اِجهو ڄاڻ سڏيو خدا پاڻ کي!
نه ڪڏهن به توسان ملي مان سگهان،
ڏيان ڪاش اهڙي سزا پاڻ کي!
اوهان جو ئي درشن صحت جو سبب،
نه باقي لڳي دوا پاڻ کي!
ڏسو تيز بارش، صحت جو سبب،
کڻي ساڻ ويندي اها پاڻ کي!