عڪس تنهنجا جي رهيا نيڻن اندر،
ڪيترو ها پئي ٺهيا نيڻن اندر.
تو سکيو آهين هُتي، هِت تو سوا،
گهر اچي ڳوڙهن ڪيا نيڻن اندر.
نييٺ ايندين تون انهيءَ ئي آس تي،
مون ڇڏيا ٻاري ڏيئا نيڻن اندر.
توکي پائڻ جا ڏٺا جيڪي پرين،
خواب سي ڀورا ٿيا نيڻن اندر.
تو پُڄاڻن هيل جُڳن جا وري،
درد هن جاڳي پيا نيڻن اندر.
ڪونه ٿا رڪجن ڀلا مان ڇا ڪيان؟
لڙڪ آهن بي چيا نيڻن اندر.