چريا کريا آهيون پر سمجھون سڀ پيا
ڳالهه ٿا ڪن ته جڏھن وتائي فقير کي ڳوٺ جي کوھ تي سڀ عورتون فري آيون، وتائي کي چيائون فقير اسان کي کيڪاريو، انهن عورتن ۾ لڪ ڇپ ۾ وتائي فقير جي مڱيندي به شامل ھئي، وتائي فقير جڏهن سنڌ جي ريتن رسمن تحت سڀني عورتن کي مٿي تي ھٿ رکيا، ائين آزمائش طور اڳي ئي کان طعي ٿيل منصوبي تحت وتائي فقير جي مڱيندي به مٿو جهڪايو، وتائي فقير زور سان چيو، چريا کريا آهيون پر سمجھون سڀ ٿا، ائين اوھان جون حرڪتون ڄاڻيو ويٺا آھيون، ھڪ آواز تي تولو مولو ڪاڪي مرھيات اوڀائي جي ڇوڪر ورائي کي چيائون، اسان ايترا گھڻا تجربيڪار ڪون آھيون، سوشل نيٽ ورڪ تي ايڪٽو ته آهيون پر اوھان جيڪي مختلف تصويرون ڏيکاريو پيا پنھنجيون فيس بڪ تي اھو سڄو ڪمال انھيءَ ٽڪ ٽوڪ جي شوقين سرفو سڪايل جو آھي، نه پسند اچڻ وارا ڦوٽو فلٽر ڪري ڏيکاري ٿو، سڄو ڏينهن اسان وارا ڇوڪر ٽڪ ٽاڪ تي ۽ شام ٿيندي ئي پب جي گيم ۾ لڳيو وڃن، رات چاچي سڀاڳي ننڊ مان رڙيون ٻڌي اٿي ويهي رهي، ويچاري اڳي ئي بيمار، ھڪڙي ننڊ اچي ئي ڪو نه، ٻي مس مس گورين کائڻ بعد ننڊ آئي، دانھن تي پنهنجي لٺڙي کڻي ٻاھر نڪري ھونگرون ڏيندي پڇا ڪيائين، ابا ڇا ٿيو؟ ابا ڇا؟ چورَ! چورَ، سڀ وڏا پاڙي وارا اچي لٿا ھيڏانھن ھوڏانھن نھاريندا، ڪمال، ڪلر واري ڪمري ۾ نھاري ته سڄي سنگت لٿي پئي آهي، مٿان وڃي سڀ پھتا پر ڪنھن به ھنن ڏانھن نھاريو ئي ڪو نه، ساڳيون رڙيون ھڪلون، ڪو ڪنڊ ۾، ڪو ڪوچ تي، ڪو ڪرسي تي، ڪو پٽ تي سڀ پکڙيا پيا آهن، خبر نڪا چار، عشق اڙانگو يار، تولو مولو ھڪ ٻئي ڏئي نھاري زري گھٽ پاڻ کي ڀونڊا ڏيڻ وارا ھئا، ڏسو اسان ڪو نه پڙھياسين اڄ پنون پيا، ھوڏانھن سائين سرمائي سڄو ڏينهن ٺڳين تي ڪم ٽپائي پيو، وري لکانو يارڙو ماسي سڀاڳي کي کڻي ھُتي ھُتي در در ڪڻڪون پيو ميڙي، ھنن ڇوڪرن جي ڦٽي آھي، اسان جاھل صحيح پر سمجھون سڀ پيا، شل اسان کي شعور اچي.