ڪالم / مضمون

ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا

سيد غلام حيدر شاھ ڪاظمي قلندري جن جو قلم هر زهر کي ماکي ڪري ماڻھن ۾ محبتن جي خوشبو ڦھلائيندو رهي ٿو. هي ڪتاب ”ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا“ طنز مزاح نگاري واري ادب کي زنده رکڻ جي هڪ سٺي ڪوشش آهي. هن ڪتاب ۾ شامل ڪالمن ۾ فڪري، اصلاحي سونھن ملي ٿي جنھن سان سماج جي عبين ۽ اوڻاين تي سائين غلام حيدر شاھ قلندري!  ٽوڪ ڪندي نظر اچي ٿو. مضمونن ۾ استعمال آندل ٻولي سادي ۽ سولي آھي جنھن کي هر پڙهندڙ سمجهي سگهي ٿو.

Title Cover of book ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا

ڄُنڊن ۾ ھٿ، هڏو ويو نڪري، لوڏ لڙھيو چسڪو

ڄُنڊن ۾ ھٿ، هڏو ويو نڪري، لوڏ لڙھيو چسڪو

چون ٿا رسا ڪشي ھڪ اھڙي ناسور چوس آھي، جنھن کي به لڳي ٿي ڪڏھن نه ٿي ڇڏي، ان جو سڄو وقت ختم ڪري ڇڏي ٿي ۽ ڪنھن ٻئي طرف ڌيان ئي نه ٿي ڏيڻ ڏئي. جيئن ٻھراڙين ۾ واندا ماڻھو ڪم ڪار کان ھوٽلن ۽ اوطاقن تي پتا راند پيس ڪٽ پيا ڪندا، يا نئون کڻي سارين واري راند زمين تي يا ڪاغذن جي گتي تي نشان ھڻيو لڳا پيا ھوندا آھن، خاص ڪري ٿر ۾، ھاڻي وري موبائل تي گيم وغيره جنھن ۾ ننڍا وڏا لڳا پيا آهن، ڪم ڪار سڀ ختم ٿي ويا، سڀئي ھڪ ڌن ۾ مگن ھوندا، اُها ھڪ اھڙي عادت آهي جو چانهه جو ڪوپ جيڪڏهن ٿڌو ٿي وڃي ته ڀلي ٿي وڃي، ماني تي مکين جي ويڙهه ڪيڏي وڏي وسيع ڇو نه ٿي وڃي پر ھمراھ لڳا پيا ھوندا، وڏيون ھونگرون ۽ نعرا جيئن ڪڪڙن جي ميل ۾ بي زبان پکيءَ جا ويڙهه ۾ اکيون ۽ عضوا ڪڍرايو ڇڏين، پر شوقينن جون ڪلٽي بازيون ۽ ھڪلون ھڻ پنهنجي پيءُ کي، ائين ڪرڪيٽ جا شوقين، وري ڪامريڊن جا اليڪشن ۾ نعرا ۽ ھاڻي وري فيس بڪ تي نتيجا ۽ تبصرا سئو فيصد سچ ۽ ڪوڙ جي وچ ۾ ھڪ ويچارو سنجيده طبقو ڪنن کي طاقيون چاڙھيو ڇڏي، ميل جي ڪڪڙن وانگر ڪِنِ جو چهنبون ۽ مٿا رتو رت، ڪِنِ جا کنڀ ۽ پاسراٽيون ۽ کڻي اچڻ وارا پنجرا ڀُڪا ڀُڪا ٿيو پون، ميدان رتو رت، وري وچ ۾ ڦوهارن وارو پاڻي، سانڍ وارا کاڌل بادام ۽ پشتا سڀ ٻاھر نڪريو وڃن، بازي کٽڻ وارن جا ٻئي ھٿ گيهه ۾، سپورٽ ڪرڻ وارن لاءِ اوطاق تي ٻوڙ ڳاڙھا ۽ مانيون اڳ ۾ کارو پاڻي يا مٿان ڪاري چانهه، ھارايل بازي وارن کي ٽاڪا ۽ ھيڊ گرم تيل جا ٽاڪوڙا، ننڊ لاءِ وري مفت مشورا، الزام ويچاري ڪڪڙ تي، ھن جي ڀڙڪي گھٽ ھئي، ڪڪڙ ويڙھو ضرور ھو پر جوانيءَ جي ويڙھون وڙھي وڙھي ٿڪجي پيو آهي، رياضت جي ڪمي ھئي، شيخن تي ميخ گھٽ ھئي، ٽنگون ڏڪيون پئي کڻڻ ۾ دير پئي ڪيائين، مطلب تي ھارڻ واري ڪڪڙ تي طرح طرح جا الزام لڳڻ شروع ٿي ويندا، ڪڪڙ ويچارو سورن ۾ اڳي ئي ساڻون، ڌڪن جا درد سيءَ ۾ وڌيڪ ڏُکن، ڏوھ به سڄو ڪڪڙ تي، ميارون به ويچاري ڪڪڙ تي، شاباس ھجي ڪڪڙ کي ويچارو وڙھيو شوق سان آخر تائين جيستائين وڃي دساڻو، نه ته چاھي ها ته وچ مان ڪو گس ٺاھي ڀڄي به سگھيو پئي، ھاڻي علاج ڪرڻ بدران خوامخواهه مھڻا ڏيڻ انھن کي سونھن نٿا جن کڻي وڃي ويڙھايو، باقي ملاکڙن ۾ ھار جيت ٿيڻ لازم ملزم آھي، جيستائين ھڏ مضبوط ھئا پاڻيءَ وارن پئي ڦوھارا ڏئي چوسيس، ھاڻي ھڏن جو زور ٽٽو ته بس ڄنڊا پٽ شروع ٿي وئي، ھاڻي ويڙھ واري ڪڪڙن لاءِ ٿري ڊي ڪيلشم کارائڻ ضروري آھي جيئن ھڏا مضبوط ٿين ويڙھ ۾ توڙ ڪجي.