اچو ته چنڊ کي چورايون
چنڊ ۽ چانڊوڪي جو موضوع ھميشه زيرِ بحث رھيو آھي، چنڊ جتي روشني جو اُھڃاڻ آھي، اتي مذھبن جي ڪتابن ۾ به ان جو ذڪر ڪيو ويو آھي، جيئن قرآن مجيد ۾ شمس ولقمر جو ذڪر ملي ٿو، ائين نبي آخر زمان صلي الله عليه وسلم جي چنڊ جي معجزي کي تاريخ ۾ وڏي اھميت حاصل آھي، ائين چنڊ کي شاعرن پنهنجي شاعريءَ ۾ پنهنجي محبوب جي چھري ۽ وري رخسارن کي ڪارن ڪڪرن ۾ لڪائڻ واريون لڪ لڪوٽيون ڳايون آھن، جنھن مان وقت جا مجازي مستانه لطف اندوز ٿيندا رھيا آھن، وري سھڻي ميهار جي قصي کي به اونڌاهي ۽ چانڊوڪي راتين جي عنوانن سان شاھ صاحب ڀٽائي ڳائي لازوال محبت جو داستان ھميشه لاءِ محفوظ ڪري ڇڏيو.
چنڊ به واقعي محبوب جي حسين چھري وانگر جڏھن ڪارن ڪڪرن ۾ لڪ لڪوٽيون ڪرڻ شروع ٿو ڪري ته ھڪ عجيب عاشقانه دلين ۾ بي چينيءَ رم جھم جھڙي ڪيفيت ظاهر ٿيو پوي، ڪئين مستانه فطري فڪرن جا فاصلا طئي ڪندا ڏسجن ٿا، عجب لقاء آھي فطرت جو نه ته سج به روشن وڌيڪَ آھي پر چنڊ جو ذڪر ديرينه دليريءَ سان پيش ڪيو ٿو وڃي، وڏيون ڪھاڻيون دلبر ۽ دلربائي جون ملاقاتيون وري چانڊوڪين راتين ۾ لڪ ڇپ ۾ ھڪ ٻئي کي ڳولي لڀڻ جون ڪھاڻيون، ائين جيئن آڳاٽي زماني ۾ اسان جي ٻھراڙين ۾ نوجوانن جون ونجهَوٽِيون ۽ ڪوڏي ڪوڏي جون رانديون چانڊوڪي جي انتظار ۾ ھونديون ھنيون، ائين جيئن ڪنھن پاڙي واري درويش جي دربار تي اسان جون ويچارڙيون زائفائون گھر کان ٻاھر نڪرڻ جي بھاني کي تلاش ڪندين، مطلب ته چنڊ خود مجاز سان ڀرپور روشني آھي، جيڪڏهن ان کي گرھڻ ٿو لڳي ته ڄڻ عاشق جي دل ائين ٿي تڙپي جيئن دلاسو ديدار وارو جدائيءَ ۾ گم ٿي وڃڻ، پوءِ ڏوڪرين ۽ مڙهين جا سوڻ ساٺ پنهنجي جڳهه تي وري سائنسي بنيادن تي ۽ فلڪياتي ماهرن ۽ ستارن جي عاملن جا منطق الڳ الڳ نمودار ٿيندا آھن.
ائين اڄڪلهه ان فطري سونھن کي به سائنسدانن اچي وڪڙ ۾ وڌو آھي، ھڪڙيون خلائي اسٽيشنون چنڊ تي لھن ته ٻيون وري سفر ۾ ائين اتي چنڊ جي زمينن تي قبضا مافيا ملاکڙي لاءِ رسا ڪشي ۾ مشغول وري واءِ فائي به ھلڻ لڳي چنڊ تي ھاڻي ڇنل ۽ ڇڄڙيل رولاڪ روح جيڪي چنڊ کي ھڪ محبوبه جيئن سمجھي روئڻ ۽ ريجھائڻ ۾ لڳي ويندا ھئا، ڇا ھاڻي اُھي ڪنھن بيوٽي پالر جي دڪان اڳيان انتظار ڪندا ته ڪڏھن ٿو محبوب تيار ٿي ٻاھر نڪري؟ ائين جيئن ھڪ ڪماؤ مافيا بجيٽ جي اوسيئڙي ۾ ته ڪھڙي جنس مھانگي ٿئي، ائين نوجوان جيڪي سڄيون راتيون سوشل ميڊيا تي وڃائڻ بعد انھيءَ انتظار ۾ ته ڪو ڪرونا سبب بڻجي پيپر پروموٽ ٿيندا وڃن ۽ اسان پاس ٿيندا رھون، ائين وري سياستدان ٺيڪن ۽ ڪميشن جي لالچ ۾ نوڪريون ٿوڪ تي نيلام ڪرڻ جي چڪرن ۾ ۽ آئينده اليڪشن جي سيٽينگ لاءِ رقم گڏ ڪرڻ ۾ رڌل، بس ائين اڄڪلهه جو اولاد ظاھر ۾ مائٽن کي پاڻي جو گلاس پيارڻ لاءِ به لاچار باقي فادر ڊي تي ڪنھن سٺي ڪاپي پيسٽ جي ڪاپي ڪرڻ جي انتظار ۾، بس اھڙا به جوان ڏٺاسين جو چون ته ابو اڄ پرڏيھ پکي وانگر اڏري ته سندس آکيري ۾ چٻ وانگر ٿي ويهجي جيئن ڪنھن ڪامل درويش جو اوٻاش اولاد ان سياستدان جي اولاد وانگر مسند نشين ٿيڻ لاءِ آتو بس ھڻ ھڻان جو جھان آھي جيڪو ڦٻي بس اسان يار جي ياراني ۾ غرق ۽ منافق مفادن ۾ در بدر.