ڪالم / مضمون

ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا

سيد غلام حيدر شاھ ڪاظمي قلندري جن جو قلم هر زهر کي ماکي ڪري ماڻھن ۾ محبتن جي خوشبو ڦھلائيندو رهي ٿو. هي ڪتاب ”ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا“ طنز مزاح نگاري واري ادب کي زنده رکڻ جي هڪ سٺي ڪوشش آهي. هن ڪتاب ۾ شامل ڪالمن ۾ فڪري، اصلاحي سونھن ملي ٿي جنھن سان سماج جي عبين ۽ اوڻاين تي سائين غلام حيدر شاھ قلندري!  ٽوڪ ڪندي نظر اچي ٿو. مضمونن ۾ استعمال آندل ٻولي سادي ۽ سولي آھي جنھن کي هر پڙهندڙ سمجهي سگهي ٿو.

Title Cover of book ٽھڪن ۾ ٽاڪوڙا

دائي کان پيٽُ ۽ ڪُڙميءَ کان کيٽُ ڳجھو ڪونھي

دائي کان پيٽُ ۽ ڪُڙميءَ کان کيٽُ ڳجھو ڪونھي

چون ٿا ته اکين ڏٺا شاھِدَ به وقت جي وھڪري ۾ وھيو وڃن، يعني خاموشيءَ جو ماسڪ پايو ڇڏين ۽ منھن ۾ پُڙي وجھيو ڪنن ۾ ھينڊ فري ھڻيو دنيا ۾ ٻوڙا گونگا سمجھڻ لڳن، ھڪ طرف ڏسجي ته ٺيڪ ڪيو اچن، نٿا پھچي سگھن، مفادن جي ٽڪراءُ کان ٽاڻا ٽارين پيا، وري ڪٿي سڻڀو لقمو لڪيو چٺايو ٿو وڃي، ڪڏھن وري زوري جي مهندي ھڻايو وجھن، مطلب ته مجيجي جي ماٺ ماڻا به ڪري سياڻا به سڃاڻي پر چپ کي چُھنبَ ۾ جھلي رکيو ڇڏي، ڳالهه ڪوتاھ، ائين درسگاھن ۾ گڏھن کي گاھه کارائڻ واري عادت گھڻي پراڻي آھي، تڏھن کان گڏھ پالبا ھئا جڏھن کان گھوڙن جي کوٽ ۾ سواريون ڪبيون ھيون، اھو رواج وري ھن جديد دؤر ۾ وڌيڪ تيز ٿي پيو آھي، جڏھن کان گاھه جي جڳهه تي اليڪٽرانڪ فيڊ اچڻ شروع ٿي وئي آھي، جو ھڪدم سست جانور تندرست توانو ٿيو سواري لاءِ دستياب ٿيو وڃي، جيئن اڳئي ڏاھا ويچارا چوندا ھئا ته ڪتو ڇتو ٿئي پوءِ به مالڪ جو خيال ڪري ٿو وڃي، ائين چور وري به چور ٿي پاڙي کي ٽاريو ڇڏي، ڌاڙيل بيواهه ۽ سيد جو احترام ڪرڻ لازم سمجھي، نياڻي کي ست قرآن سمجھي ھرڪو ادب ڪري، ھاڻي قرآن جا ڄاڻون قرآن کي پاڪ ڪلام کان ھٽي ڪري جان بچائڻ لاءِ جيڪڏهن استعمال ۾ آڻين ته دانھن ڪنھن جي در ڏجي؟ جتي اخلاقيات لاءِ نئون نسل نھاري اتي وري نت نوان طريقا ايجاد ڪيا وڃن ان بي شرمي ۽ واھيات حرڪتن جا جنھن لاءِ ڪتاب ڪلام الله ۾ پنج ھنڌن تي ذڪر ڪري ۽ حديث پاڪ ۾ سخت کان سخت سزائن جي حوالي ڪيو وڃي، اتي پيشماني لڄ بچائڻ جي زياده ٿيو وڃي، تعليم ۽ تربيت جي جڳهه تي اھو رواج اڄڪلهه سڀني نيڪي جي منصبن تي فائز افرادن کان وٺي پاڪيزہ جڳهن تي نظر فڪر ۽ غور طلب آھي، سڀني کي ھڪ قطار ۾ نٿو بيھاري سگھجي پر ڪاري رڍ گر واري ولر کان الڳ ڪرڻ جيتري لازمي آھي اوتري اھا وبا واري بيماري کي ساڙڻ گھرجي، پوءِ ڀلي جنھن کي لڳل وبا ھجي اھو ڪيڏو به قيمتي جانور ڇو نه ھجي، ٻئي ولر ۽ جاندارن کي محفوظ رکڻ لاءِ جڳهه کي جراثيم ڪش اسپري ڪرڻ گھرجن جيئن وبا جو ھميشه خاتمو ٿي وڃي، باقي دائي کي دُن ۽ پيٽ جي ڄاڻ نه ھجي اھو ممڪن ڪونھي.
ائين ھاري کي پنهنجي زمين جي زرخيزي ۽ مرضن جي سڀ سڌ ھوندي آھي، اھو وقت آهر انھن فصلن جو علاج به ڪندو آھي ۽ ان ٻنيءَ جي مطابق فصل اپائيندو رھندو آھي، دائي به علاج لاءِ پنھنجو تجربو ضرور استعمال ڪندي آھي، پر ائين جيڪڏھن ڄاڻون ۽ سجاڳ طبقا جنهن کي خبر سڀ آھي پر فقط مفادن کان ھٽي ڪنھن ذاتي نظرئي فڪر کان اڳتي وڌي ھڪ وڏي ناسور بدنامي جي داڳ کي ڌوئڻ واسطي نروار ٿي ڪري ڪووڊ (Covid) جيان ويڪيسين وارو عمل شروع ڪن ته قرباني جو جانور فقط قرباني ۾ ئي ڪم اچي سگھي، باقي ٻين گھرجن کان پري رکجي ته نسل ڪمزور پيدا ڪو نه ٿيندو، ايندڙ وقت ۾ ولر جي ناياب ڌڻَ کي ڪو فڪر خوف ڪو نه ٿيندو.