قلم گونگي جي زبان آهي
لکڻ ھڪ داناءَ ۽ دانائيءَ جو نالو آهي، جيڪڏهن ڪاٺ يعني قلم جي تلوار چئجي ته ليکڪ جو قلم تکي تلوار به آھي، پر جيڪڏھن جنھن سماج ۾ گند ڪچري جا ڍير لڳا پيا هجن، ته يقينن سمجھو قلمڪار جو قلم ھڪ ٻھارو به بڻجي ٿو وڃي، جيڪڏهن ڪٿي اڻ برابري جا رواج وڌنڌا پيا وڃن، اتي قلم ھڪ رستو ۽ اھڃاڻ آهي ڀائپي ۽ ڀائيچاري جو، جتي ڪاوڙ ۽ حسد جي باھ روان دوان آھي، اتي قلم صبر ۽ برداشت جو حصيدار ٿيو بيھي ٿو ۽ سيکاري ٿو ڏانءُ ۽ ڏات سان صلاح مشورا محبت وارا، جتي بدمعاشي ۽ فنڪاري عروج تي ھجي اتي قلم ھڪ سياڻپ جو داستان آهي، جتي حق ظلم جي اڳيان سر سجود ھجي اُتي قلم لڪ لڪوٽي جو سچ آهي، جتي ڏاڍ جو ڏھڪاءُ ھجي اتي قلم قلمبند ڪري ٿو تاريخ نسلن جي.
دنيا جي تاريخ ۾ اھڙا مصنف ملندا جيڪي ھزار ھا ڪتابن جا ليکڪ ھئا ۽ اھو ڪم صدين کان جاري آھي، جن پنهنجي قلم جي پورھئي مان شھرت به ڪمائي پر علم جي دولت جو ورثو پوئين لاءِ محفوظ ڪري ويا، اشارتن اھڙا راز ۽ علم ڇڏي ويا جيڪو سونن ۽ جواھرن جي ماليت کان وڌيڪَ وزني قرار ڏنو ويو.
ھن جديد ۽ اليڪٽرانڪ دؤر جي دنيا ۾ قلمي نسخا وڏي اھميت جا حامل ٿي ويا آهن جن تي تحقيق ڪندي ڪندي ماڻهو وڏا داناء ۽ اڪابر بڻجي ويا، جتي ابن عربي جھڙن جي مفڪرن اشارتن ۾ ڪائنات جي رازن کي سمجھيو آھي، اتي مولانا روميءَ جھڙن مثنوي ۾ روح جا خارجي ۽ داخلي معاملا سلجھايا آھن، وري ڀٽائيءَ کي جي ڏسجي ۽ پڙھجي ته ھڪ صورتختي لفظن جي صورت ۾ ٻي طرف گھڻن زبانن کان وٺي قرآن پاڪ ۽ حديث کي گڏي اظھار ڪرڻ جو سليقو سمجهه وارن لاءِ وڏو خزانو آهي، جيڪڏهن ڪنھن ڳوليو ۽ ڳولڻ ۾ ڪامياب ٿي ويو، ڄڻ دل درياه بڻجي ويس. ٻئي طرف روزمرہ جي زندگي ۽ گذريل زندگيءَ کي ھڪ جڳهه ملائي ۽ ڇنڊڇاڻ ڪري سامھون آڻڻ وارن فلاسافرن به ڪمال ڪيو آھي، دنيا جو سڄو رواج جيڪڏهن اڄ قائم آھي ته قلم جي ڪوششن جو وڏو عمل دخل آھي، اڄ جيڪڏھن مذهبي ڪتاب موجود آھن ته انھن جو پويان به قلم جو ڪم آھي، جنھن وقتن به وقتن انھن جا تفسير بيان ڪيا آھن، مقدس ۽ پاڪ ڪلام قرآن پاڪ جي موجودگي ۽ ان جو گھڻو ڇپجڻ به انسانيت جي بقا لاءِ وڏو سھارو آھي، جيستائين قرآن پاڪ موجود آهي تيستائين ھر قسم جي ظلم ۽ جبر اڻ برابريءَ کان وٺي سڀ بدڪارين کي ننديو ويندو، ھڪ اھڙو رستو ۽ سبق حاصل ٿئي جنھن ۾ زندگيءَ کي سونهن ۽ سينگار ملڻ کان وٺي پاڪيزه ٺاھڻ جا گس فراھم ٿين ٿا، انسان جي پيدائش کان وٺي اختتام تائين سڀ ڪجهه بيان ٿيل آھي، پر سمنڊ ۽ خشڪي، ستارا ۽ چنڊ تارا سمجهه ته سڄي سائنس منجهه موجود آھي، زندگي کان بعد به اچڻ واري زندگيءَ جو احوال ملي ٿو، جيڪو ھڪ انسان ڀِتِ وانگر ماٺ ۾ به آھي قلم ان گونگي کي لکڻ جي زبان ڏئي ٿو.