”ڊاڪٽر محمّد دائود پوٽو“
سنڌي زبان ۽ ادب جي ترقي لاءِ ڊاڪٽر صاحب پنهنجو پاڻ چڱو پتوڙيو. هو سنڌي ادبي بورڊ جي بانين مان هڪ هو ۽ مهراڻ رسالي جي جاري ڪرڻ ۾ سندس وڏو هٿ هو. ڊاڪٽر صاحب جي تحرير ۾ جيڪا خوبي آهي ان جو اندازو هن اقتباس (ٽڪري) مان لڳائي سگھجي ٿو.
“ هي دنيا هڪ حيرت ناڪ هستي آهي. ساعت ساعت سانڊي جيان سوين رنگ بدلائي ٿي. گھڙي گھڙي نوان روپ مٽائي ٿي. سڪندر ۽ دارا پنهنجا وارا وڄائي ويا، نقارا ۽ نشان ڇڏي ويا. مصر ۽ يونان، روم ۽ ايران جو قديم بادشاهيون به انهيءَ لهر ۾ لڙهي ويون”.
علامه صاحب سنڌ مدرسته الاسلام ڪراچيءَ ۽ اسماعيل ڪاليج بمبئيءَ ۾ عربيءَ جو پروفيسر ٿي رهيو. پاڻ 22 نومبر 1958ع تي وفات ڪيائين. سندس وصيت مطابق کيس ڀٽ شاهه جي روضي وٽ دفن ڪيو ويو.