92. چونڊ اصطلاح
1 . اکين تي پردا چڙهڻ:
2. اکيون ٻرڻ
3. آرسيءَ ۾ منهن وجھڻ
4. اک ڏيکارڻ
5. اک کي ڇوڏو ٻڌڻ
6. اٽو ٻڌي پٺيان لڳڻ
7. اٽي ۾ لوڻ هئڻ
8. اک نه ٻُڏڻ
9. اُس ۾ اڇا وار ڪرڻ
10. اک لڳڻ
11. حوصلا خطا ٿيڻ
12. چورن متان مور هئڻ
13. اُڀ ڦاڙڻ
14. اُڀ ۾ تڪڻ
15. اکيون ٺرڻ
16. اوجھڙ ۾ اٽڪڻ
17. اوڙاهه ۾ ڪرڻ
18. بصر ڇلڻ
19. اَڪَ ڪارا ڪرڻ
20. ٻوٽو ٻارڻ
21. ٻاڦ ٻاهر ڪڍڻ
22. ٻاٿون کائڻ
23. ٻيڙو ٻوڙڻ
24. ٻين تي ڀاڙڻ
25. ٻرن ۾ هٿ وجھڻ
26. ٻانهن ٻيلي ٿيڻ
27. ٻانهن ۾ پيرو ٻڌڻ
28. ٻڪر ٻُوساٽ ڪرڻ
29. پويون پساهه هئڻ
30. پاڻي ڦيري ڇڏڻ
31. پهه پچائڻ
32. پنهنجي پير تي پاڻ ڪهاڙو هڻڻ
33. پاڙ پٽڻ
34. پلر پيئڻ
35. پرائي ماڙي ڏسي پنهنجي ڀونگي ڍاهڻ
36. پوئتي هٽڻ
37. پُٺ ورائي ڏسڻ
38. پٽيون پڙهائڻ
39. پِڙ ڪڍي بيهڻ
40. پير نه کوڙڻ
41. پنهنجو مٽ پاڻ هئڻ
42. پاند ڳچي پائڻ
43. ڀاڻ ٿيڻ
44. ڀڀڙ ٻارڻ
45. ڀت سان منهن لڳڻ
46. ڀيڄ ڀڃڻ
47. تند تنوارڻ
48. تريون مهٽڻ
49. تڏو سرهو ڪرڻ
50. پاڻي ولوڙڻ
51. ٻانهون ڊگھيون هئڻ
52. دل لاهڻ
53. ٺپيءَ ۾ پئجي وڃڻ
54. تڏو کڻڻ
55. ڏاڙهي ڏيڻ
56. ويساهه آڻڻ
57.حال حبيبان پيش ڪرڻ
58. ڦاٽ کائڻ
59. رت ٽهڪڻ
60. ڏند ڪرٽڻ
61. ڪڻي گھٽ ڪاسو هئڻ
62. ڍڪر کائڻ
63. جاوا ڪرڻ
64. غافل رهڻ
65. خطا کائڻ
66. ڀيرو ڀڃڻ
67. زندگي زهر ٿيڻ
68. ڏند ڏيڻ
69. اکين ۾ جاءِ ڏيڻ
70. سرهو ٿيڻ
71. اک ۾ رکڻ
72. اڳرائي ڪرڻ
73. باهه ٿي وڃڻ
74. آڏو اچڻ
75. ٺوڪرون کائڻ
76. آڱرين جا زور لاهڻ
77. ٻيڙو تارڻ
78. ڀت سان مٿو هڻڻ
79. باهه لڳڻ
80. ڏينهن جا تارا ڏيکارڻ
81. سِٽَ سٽڻ
82. نوڙي مان نانگ ٺاهڻ
83. نابري وارڻ
84. ميان مٺو سڏائڻ
85. مونن ۾ منهن پائڻ
86. لڱ ڪاندارجڻ
87. ڪنڊا ڪڍڻ
88. ڪاڻ ڪڍڻ
89. قضا اچڻ
90. قطع ڪرڻ
91. طاق لڳڻ
92. رڍن اڳيان رباب وڄائڻ
تڪبر سبب بي حياء ٿيڻ
جوش ۾ اچڻ
پاڻ ۾ جھاتي پائڻ
سختي ڪرڻ/ رعب ڪرڻ
اُميد رکڻ
ڪاهي پوڻ
تمام گھٽ هئڻ
گھٽ سمجھڻ
اجائي عمر گذارڻ
ننڊ اچڻ
وايون بتال ٿي وڃڻ
استاد جو استاد هئڻ
دانهون ڪرڻ، ٻٽاڪون هڻڻ
الله ۾ آسرو ڪرڻ
خوش ٿيڻ
مصيبت ۾ ڦاسڻ
اونهي کڏ ۾ پوڻ
عيب جوئي ڪرڻ
سوڀ کٽڻ
ڪارنامو سرانجام ڏيڻ
سڌارو آڻڻ
راز ظاهر ڪرڻ
ڌڪا کائڻ. بيڪار گھمڻ
تباهه ڪرڻ
پرائي آسري لڳڻ
خوفناڪ ڪم ڪرڻ
همدرد ٿيڻ
پابند ٿيڻ
زبردستي ڪرڻ
سڪرات هئڻ
موت جي ويجھو هئڻ
ضايع ڪرڻ
منصوبا ٺاهڻ
پنهنجو پاڻ نقصان ڪرڻ
نابود ڪرڻ
برسات جو پاڻي پيئڻ
ريس ڪرڻ
بزدل هئڻ
اصليت جانچڻ
سبق سيکارڻ، سيکت ڏيڻ
ضد ڪرڻ،صاف انڪار ڪرڻ
شڪست کائڻ
ثاني نه هئڻ
منٿ ڪرڻ
ڳري وڃڻ، ختم ٿي وڃڻ
جھيڙو وڌائڻ
پشيمان ٿيڻ
پرڀات ڦٽڻ، صبح ٿيڻ
ياد ڪرڻ
افسوس ڪرڻ
آڌر ڀاءُ ڪرڻ
اجائي ڪوشش ڪرڻ
پهچ وارو هجڻ
مايوس ٿيڻ
گھڻي ويچار ۾ اچي وڃڻ
نابود ڪرڻ
واعدو ڪرڻ
اعتبار ڪرڻ
هوندي آهر خدمت ڪرڻ
راز ظاهر ٿيڻ
ڪاوڙ اچڻ
جوش ۾ اچڻ
سخت کار کائڻ
ذري گھٽ پورو هئڻ
ڳڻتي ۾ هئڻ
موجون ماڻڻ، مزا وٺڻ
بي خبر هئڻ
نقصان پوڻ
اچڻ وڃڻ ختم ڪرڻ
حياتي سورن ۾ هئڻ
جھڳڙو ڪرڻ
سچائي سان آجيان ڪرڻ
خوش ٿيڻ
نظر ۾ رکڻ
زيادتي ڪرڻ
سخت ڪاوڙجڻ
بدلو وٺڻ
صدمو پسڻ
پوري طاقت لڳائڻ
مشڪل ۾ مدد ڪرڻ
ڏاڍي سان مقابلو ڪرڻ
ساڙ وٺي وڃڻ
سخت سزا ڏيڻ
منصوبو ٺاهڻ
ٿوري ڳالهه کي وڏو ڪرڻ
انڪار ڪرڻ
پاڻ کي معتبر ٺاهڻ
غور ۽ فڪر ۾ پوڻ
خوف کان ڏڪڻ
پڇتائڻ
محتاج هئڻ
تقدير ۾ لکيل هجڻ
ناتا ٽوڙڻ
وايون بتال ٿي وڃڻ
جاهل اڳيان عقل جون ڳالهيون ڪرڻ
دولت جي نشي انسان جي اکين تي پڙدا چاڙهي ڇڏيا آهن.
احمد جون اکيون ڪاوڙ مهل ٻرنديون آهن.
هميشه آرسيءَ ۾ منهن وجھي پوءِ ٻين جا عيب ڪڍجن.
وقت جي حاڪم کي، راشي آفيسرن کي اک ڏيکارڻ گھرجي.
تون اک کي ڇوڏو ٻڌ، انشاء الله تنهنجو ڪم ٿي ويندو.
جيڪو ماڻهو اٽو ٻڌي ڪنهن ڪم جي پويان هوندو، يقيناً ڪامياب ٿيندو.
1965ع واري جنگ ۾ اسان جي قوت اٽي ۾ لوڻ برابر هئي.
تنهنجي ته مون ڏي اک ئي نٿي ٻڏي.
وڏن جي تجربن مان فائدو وٺجي ڇو ته انهن اُس ۾ اڇا وار نه ڪيا آهن.
گاڏيءَ ۾ ويٺي ويٺي منهنجي اک لڳي وئي.
هن جي موت جي خبر ٻڌي منهنجا حوصلا خطا ٿي ويا.
اڄ جا ٻار چورن مٿان مور آهن.
هٿ ۾ اٿس ڪجهه به نه ، اجايو پيو اڀ ڦاڙي.
غريب ماڻهو اوکي ويل اڀ ۾ تڪڻ لڳندا آهن.
ڪافي وقت کانپوءِ توکي اڱڻ تي ڏسي اکيون ٺرن ٿيون.
سياست م وڃڻ ڄڻ ته اوجھڙ ۾ اٽڪڻ آهي.
جهالت اوڙاهه ۾ ڪرڻ برابر آهي.
گھڻا ماڻهو منهن تي مشابهت رکي پر پٺ ويٺا بصر ڇليندا آهن.
جيڪو اڪ ڪارا ڪري اهو نوڪريءَ جا وارا ڪري.
جيڪي وقت کي اهميت نٿا ڏين سي ڪهڙو ٻوٽو ٻاريندا.
سچو دوست اهو ئي آهي جيڪو پنهنجي دوست لاءِ ٻاڦ ٻاهر نه ڪڍي.
جيڪو علم حاصل نٿو ڪري اهو ٻاٿون کائي ٿو.
ڪم ته ڪم جي ماڳ پر هڻي ڪم جو ٻيڙو ئي ٻوڙي ڇڏيائين.
ٻين تي ڀاڙڻ وارا ماڻهو ڪڏهن به ترقي نه ڪري سگھندا آهن.
سرن تان آسرو لاهي پوءِ نانگن جي ٻرن ۾ هٿ وجھو.
ملڪ جي ترقي لاءِ هڪ ٻئي جو ٻانهن ٻيلي ٿيڻ گھرجي.
مان هن جو ضامن پئي هروڀرو پنهنجي ٻانهن ۾ پيرو ٻڌڻ گھرجي.
وڏيرو، هاريءَ سان ٻڪر ٻوسات ڪري سڄو فصل کڻي ويو.
شڪر ٿيو جو پير مرد جي پوئين پساهه مهل اولاد موجود هو.
هن منهنجي اميدن تي پاڻي ڦيري ڇڏيو.
هير پارس کان بدلو وٺڻ لاءِ ويهي پهه پچايا.
ماڻهو پنهنجي پير تي پاڻ ڪهاڙو هڻي دانهون ڪن ٿا.
معاشري کي بهتر بنائڻ لاءِ براين جي پاڙ پٽڻ گھرجي.
ٿر جا ماڻهو ميهوڱيءَ جي مند ۾ پلر پيئندا آهن.
پرائي ماڙي ڏسي پنهنجو ڀونگو نه ڍاهڻ گھرجي.
ايران جي دٻدٻي سبب آمريڪا پوئتي هٽي وئي.
ڪوبه پنهنجي پٺ ورائي نٿو ڏسي.
اڄ مسلمان آمريڪا کي پٽيون پڙهائڻ لاءِ حڪمت عملي جوڙي رهيا آهن.
مون هن کي پڙهائڻ جي ڪوشش ڪئي پر هو پڙ ڪڍي بيهي رهيو.
آمريڪا ايران ۾ اڃا تائين پير نه کوڙي سگھيو آهي.
مرزا قليچ بيگ ادب جي هر شعبي ۾ پنهنجو مٽ پاڻ هو.
مون پاند ڳچي پائي هن کي راضي ڪيو.
جھموري نظام سرمائيدارن کي ڀاڻ ڪري ڇڏيو آهي.
تو کي ڪهڙو ڪم آهي رڳو وتين ٿو ڀڀڙ ٻارين.
جيڪو وڏن جي ڳالهه نه مڃيندو، تنهن جو وڃي ڀت سان منهن لڳندو.
سڄڻ سٻاجھوڀيڄ ڀڃي گھر آيو.
نيڪ ٻانها پنهنجي رب جي تند تنوارڻ ۾ مشغول هوندا آهن.
وقت جو قدر نه ڪيوَ ته تريون مهٽڻيون پونديون.
سنڌي پنهنجي تڏي کي سرهو ڪرڻ سبب دنيا ۾ مشهور آهن.
جيڪو پاڻي ٿو ولوڙي اهو پنهنجو وقت ٿو وڃائي.
جنهن جو به ٻانهون خدا ڊگھيون ڪري اهو هيڻن جو همراهه ٿئي.
دنيا ۾ دغا ڏسي سچا ماڻهو دل لاهي ويٺا آهن.
وڏيري جي بدتميزي جو طوفان ڏسي غريب ٽٻيءَ ۾ پئجي ويو.
حڪومت سچائي ڪري ته دهشتگرديءَ جو تڏو هڪ ڏينهن ۾ کڻائي ڇڏي.
جنهن کي ڏاڙهي ڏجي اها پاڙجي.
مان توتي اعتماد ڪريان ٿو ته توکي به مونتي ويساهه آڻڻ گھرجي.
جهڙو حال حبيبان تهڙو پيش پريان.
دانش ڦاٽ کاڌو ته ڪتاب منهنجو آهي.
دشمن جا ٽهڪ ٻڌي منهنجو رت ويو ٽهڪي.
خير ته آهي ڇو پيو ڏند ڪرٽين.
مان شڪار تي نشانو ورتو پر ڪڻي گھٽ ڪاسو ٿي ويو.
اهڙو ڪهڙو قانون آهي ته هڪڙو ويٺو ڍڪر کائي هڪڙو ويٺو ٻڪر کائي.
هن صديءَ جا انسان رڳو جاوا ڪري ٿا ڄاڻن.
گناهن ۾ غرق ٿي قيامت کان ڇو غافل آهين.
جيڪو غلط ڪم جي شروعات ڪري ٿو سو خطا کائي ٿو.
وڃين ٿو ته وڃ پر ڀيرو نه ڀڃجانءِ.
مهانگائي سبب غريب جي زندگي زهر ٿي وئي آهي.
ٿوري ٿوري ڳالهه تي ڏند ڏيڻ چڱي ڳالهه ناهي.
سگھو اچ سپرين اکين جاءِ ڏيانءِ.
سڄڻن آئي ساهه، ٿو سرهو ٿئي سدا.
تون پرواهه نه ڪر مان کيس اک ۾ رکيو ٿو اچان.
اڳ اڳرائي جو ڪري، خطا سو کائي.
ڏاڍو ڪجھ ڪري ته ماٺ، هيڻو ڪري ته باهه تي ٿا وڃو، ڇو؟
هن جي دل ۾ ٻيائي، جو کيس نيت آڏو آئي.
جو ٺوڪرون کائي به نه سکي، اهو ڪهڙو انسان چئبو.
اهو اهڙو ڦاٿو اهي جو آڳرين جا زور لاهي ته به نه چٽي.
نالي الک جي ٻيڙو تار منهنجو.
جيڪو ڀت سان مٿو ٿو هڻي سو پنهنجو نقصان پاڻ ٿو ڪري.
حاسد کي ٻين جو فائدو ڏسي باهه لڳي وئي.
جنهن کي سج جي روشني روشن نه ڪري تنهن کي ڏينهن جا تارا ڏيکاري ڪهڙو روشن ڪبو.
بنو نصير قبيلي پاڻ سڳورن صه کي مارڻ جي سٽ سٽي.
تون اجايو ٿو پيو نوڙي کي نانگ بنائين.
هو پڙهڻ کان بلڪل نابري وارو ويٺو آهي.
هو هرو ڀرو ٿو پا ڻ کي ميان مٺو سڏائي.
ڇو مونن ۾ منهن پائي ويٺا آهيو، اٿي ڪا همٿ ڪر.
نانگ کي ڏسي ان جا لڱ ڪاندارجي ويا.
اڄ اهو ڪم نه ڪر جو سڀاڻي ڪنڊا ڪڍڻا پون.
ڪاڻ ڪنين جي ڪاڻ، آئون ڪاڻون ڪڍان ڪن جون.
ڪڏهن به قضا پڇي نه ايندي آهي.
پنهنجن سان تعلقات قطع نه ڪرڻ گھرجن.
علي جي فيل ٿي وڃڻ تي احمد کي طاق لڳي ويو.
رڍن اڳيان رباب وڄائيندي ورهيه ٿيا.