ڪردار ”عابد“
عابد بااخلاق ۽ محبت ڀريو انسان هئڻ سبب ٿوري وقت ۾ سڀني کي ڏاڍو متاثر ڪري ٿو. هي ايتري قدر سڪ ڀريو سچو انسان آهي جو لطيف جهڙي غريب مالهي سان به ڏاڍي همدردي ڪري ٿو. جڏهن لطيف مالهيءَ کي ڌي ڄمي ٿي ته ان جو نالو جهان آرا پڻ عابد ئي رکي ٿو.
عابد ڪيترائي ڏينهن حامد وٽ رهڻ کانپوء پنهنجي مائٽن کي خط لکي ٿو، جنهن ۾ حامد جي ملڻ ۽ سندس رتبي متعلق سڀني ڳالهين جو پورو احوال ڄاڻائي ٿو . انهيءَ وقت کيس ساڳي ئي درويش جو خيال اچي ٿو جنهن سان گڏجي هي پنهنجي گھران نڪري ٿو ۽ آخرڪار درويش کي ڳولي بادشاهه جي خدمت ۾ وٺي اچي ٿو، جتي بادشاه ان درويش کي سڃاڻي ٿو، ته هي منهنجو وڇڙيل ڀاءُ آهي، جيڪو فقيري اختيار ڪري گھڻو وقت اڳ هتان هليو ويو هو، جنهن کانپوءِ بادشاهه جي چوڻ تي ٻئي ڀائر وڃي پنهنجي مائٽن کي پاڻ وٽ وٺي اچن ٿا ۽ آرام ۽ سڪون جي زندگي بصر ڪن ٿا.
مطلب ته ناول نويس، عابد جي ڪردار کي به چڱو اڀاريو آهي ۽ سندس علم ۽ عقل، محبت ۽ مروت، خلوص ۽ اخلاق جي واکاڻ ڪئي آهي. حقيقت ۾ اهي خوبيون انسان کي انسانيت جو درجو عطا ڪن ٿيون.